စက္ေလွခါးနဲ႔
တက္ေလ… ႏြားရဲ႕
ဘာစျမံဳ႕ျပန္ေနတာလဲ

ၿမိဳ႕ေတြရြာေတြဟာ
လမ္းဆံုၿမိဳ႕ျပဆီ ေရာက္ခဲ့ၿပီ

အဝတ္လဲခန္း က်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲ
မွန္ထဲေပၚတာကို
မဝံ့မရဲ
ၾကည့္ၿပီး
ေခတ္ဟာ အကုန္ခၽြတ္ခ်လိုက္ေတာ့တယ္

ဝတ္လိုက္တဲ့အသစ္ေလးရဲ႕ အနံ႔ဟာ
ႏိုင္ငံျခားျဖစ္
ေမႊးအီ

တန္သည္ျဖစ္ေစ မတန္သည္ျဖစ္ေစ
ဝယ္သည္ျဖစ္ေစ မဝယ္သည္ျဖစ္ေစ
လြယ္သည္ျဖစ္ေစ ခက္သည္ျဖစ္ေစ
ေငြနံ႔ျဖန္းမွ အေနသန္႔လန္းတာ

အဘိဓမၼာ မဲ့ရင္မဲ့
အရွိဟာ အေတြ႕ပဲ
အေငြ႕ဟာ အၾကံဳပဲ
အယံုဟာ ခံစားပဲ
Continue reading →

ဘဝကို တကယ့္အစစ္အမွန္ထင္ၿပီး
ေနေနတာ မဆန္းဘူးလား
မီးပိင့္မွာ မီးနီဟာ အရည္ေပ်ာ္ၿပီး
လမ္းေပၚအထိ စီးက်တယ္
ကိုယ့္အရပ္သာသာပဲရွိတဲ့ သစ္ပင္ထိပ္မွာ
လာၿငိေနတဲ့ ပန္းေရာင္သဲ့သဲ့တိမ္
ကိုယ္ဘာမွမလုပ္ပဲ ၾကည့္ပဲၾကည့္လိုက္တယ္
ဘာမွမလုပ္ပဲၾကည့္တာဟာ ကိတ္တဲ့ေနထိုင္မႈ
မဟုတ္လား မိုးတိမ္ဟာ ေခြးက်င့္ေခြးၾကံ
ကိုယ့္မ်က္ႏွာကို ေသးပန္းၿပီး လြင့္ျပယ္သြားတယ္
ကြဲျပားျခားနားတဲ့ အျခားအဓိပၸါယ္စက္ကြင္းဆီ
ကူးသြားလိုက္ အစစ္အမွန္ေတြ အသြင္ေျပာင္းေနၾကတာ
တသြင္သြင္ပဲ အရည္နီေတြဟာ
မီးနီခြက္ထဲျပန္စီးဝင္သြားၿပီး နီရဲသြားတယ္
ႏြားသိုးၿဂိဳလ္မွာ ႏြားသိုးႀကိဳးျဖတ္ပြဲအတြက္
အစိမ့္ဆံုး အေမႊးဆံုး ႏြားမပ်ိဳေလးေတြကို
နံ႔သာအေမႊးအႀကိဳင္ေတြ ပက္ျဖန္း ေယာနိေတြ ဟၿပီးၿပီ
ဒါမွမဟုတ္ ေညာင္ဦးတံတားၿပိဳတာ
စမၸာနဂိုလ္ဘက္က သြားထိုင္ၾကည့္မလား
ေပါင္က်ိဳးေတာ့လည္း အမဲသားေပါ့
လည္ျပတ္မသြားခင္ တျဗဲျဗဲနဲ႔ ေအာ္ေနခဲ့တာ
ပန္းထြက္ေသြးထဲ လူအုပ္နဲ႔ဝင္ဖမ္းဆိုလား
ၿငိမ္းခ်မ္းဆိုလား အေမွာင္ထဲေျခဖမိုးေပၚ
ေပ်ာ့စိစိနဲ႔ ေအးစက္စက္ ျဖတ္သြားတာ …

ဇယလ
၁၅ ေမ ‘၁၈