ဒီကိစၥႀကီး ဘယ္ေတာ့ၿပီးသြားေတာ့မွာလဲ တစ္ေယာက္ကေမးတယ္။ ဘယ္ကိစၥလဲလို႔ ေနာက္တစ္ေယာက္ကျပန္ေမးတယ္။ အခုကိစၥေလ၊ တြင္းထဲက်ေနရသလို အဆုံးသတ္မျမင္ရတဲ့ လႈိဏ္ေခါင္းရွည္ႀကီးထဲ ေရာက္ေနတာ။ ဒီအတိုင္းေန႐ုံေပါ့ လို႔ ဒုတိယတစ္ေယာက္ကျပန္ေျဖတယ္။ ဟာ၊ ဒီအတိုင္းေနလို႔ေကာရမလား၊ တစ္ခုခုေတာ့လုပ္ရမွာေပါ့။ မေအာင္ျမင္လည္းႀကိဳးပမ္းရမွာေပါ့၊။ လူ႔ဘဝ လူ႔သမိုင္းႀကီးဟာ ဒီအတိုင္းမဟုတ္ပဲ လူေတြရဲ႕စိတ္ကူးအိပ္မက္ေတြ၊ အတတ္ပညာေတြ၊ ယုံၾကည္မႈေတြ၊ လက္ေတြ႕ႀကိဳးပမ္းေဆာင္႐ြက္မႈေတြေၾကာင့္ ဖြံၿဖိဳးတိုးတက္လာတာမဟုတ္ဘူးလား။ ပထမတစ္ေယာက္က အဲသလိုေမးလိုက္ေတာ့ ဒုတိယလူကျပန္ေျဖတယ္၊ အင္း၊ အဲဒါေတြေၾကာင့္ေပါ့။ ဘာအဲဒါေတြေၾကာင့္လဲလို႔ ပထမတစ္ေယာက္ကေမးတယ္။ ဒုတိယတစ္ေယာက္က နံရံၾကမ္းၾကမ္းႀကီးကို နဖူးနဲ႔ပြတ္ၿပီး သက္ျပင္းခ်လိုက္တယ္။ အခုဒီကိုေရာက္ေနတာပဲေပါ့။

ဇယလ
၁၀ စက္ ကိုဗစ္၂၀

ထုတ္ခ်င္းေပါက္ဝင္သြားတဲ့ ခႏၶာေကြးေကြးေလးကို ကေလးဟုေခၚရန္။ ေၾကာက္႐ြံ႕မႈထက္စိုးရိမ္ပူပန္မႈနဲ႔ပိတ္မွာမဟုတ္ေတာ့တဲ့မ်က္လုံးဟာမိခင္ေပါ့။ ေကာင္းကင္ေတြၾကားမီးခိုးေငြ႕ေတြကိုနားမလည္တဲ့ေမးခြန္းလိုမကြၽတ္မလြတ္တဲ့အထိၾကည့္လို႔။ ရပ္႐ြာစြန္႔ေျပးျခင္းကို စစ္ေဘးေရွာင္ ဟုသုံးစြဲရန္။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ စစ္ ဆိုတဲ့အသုံးအႏႈန္းကိုေဖ်ာက္ထားရန္။ ရန္သူကိုႏွိမ္နင္းရန္။ ရန္ကိုရန္ရန္။ မၾကာခင္ဆူပြက္လာေတာ့မယ့္ထမင္းအိုး။ မၾကာခင္ဆူပြက္လာေတာ့မယ့္။ ႐ြာကိုမီးအေၾကာင္းသြန္သင္ျခင္း။ ဗ်ဴဟာဆိုတာပလာနတၳိျဖစ္ေစဖို႔။ တစ္ခဏဟာတစ္ဘဝလုံးကုန္ဆုံးတဲ့အထိေလာင္ၿမိဳက္။ တစ္ေန႔မဟုတ္တစ္ေန႔ တစ္ေနရာမဟုတ္တစ္ေနရာ တစ္႐ြာတစ္ပုဒ္မဆန္း။ ေသးေဝးနီးျမန္ ဆီးပန္းနီဆရာေတာ္ — ေသးရင္ေဝးရင္ နီးရင္ျမန္ရင္ မျမင္ရဘူး။ မရွင္ရဘူး။ ဒ႐ိုးန္နဲ႔ရွင္းလည္း ႐ိုင္းစိုင္းတဲ့ေလာက။ ျပာပုံေအာက္မွာမီးခဲ။ ဘယ္ေျခခ်ၿပီးညာေျချမႇင့္ ညာေျခခ်ၿပီးဘယ္ေျချမႇင့္ အလ်င္နဲ႔ေပါင္းစပ္ရင္ ေျပးသည္ ႀကိယာ ေျပးျခင္း နာမ္ အသက္လု၍ေျပးရသည္ ဝါက်။ ရႉျခင္းမွာမကြဲျပား ရွင္ျခင္းမွာလကၤာမလွ သခၤါရကိုရျခင္းမလြတ္။ ျပာေတြ႕ရင္႐ြာေ႐ြ႕မယ္။ တစ္ပင္ရဖို႔ တစ္ေတာလုံးခုတ္ထြင္။ မီးကြၽမ္းငုတ္တိုင္ေတြမွာ ထြင္းသြားတဲ့ က်ည္အကၡရာစဥ္။

ဇယလ
၉ စက္ ကိုဗစ္၂၀