ၾကယ္ေတြျဖစ္မလာမီ လေတြျဖစ္မလာမီ
ဘလိတ္ဓားေတြ ေသြးေတြ ေသြးတိတ္ေဆးေတြ
ျဖစ္မလာမီ ပတ္တီးေတြ ပတ္တီးေတြျဖည္ၿပီး
မင္းျဖစ္မလာမီ မံမီတစ္ေယာက္မင္းထပ္ျဖစ္မလာမီ…
သူမရဲ႕စကပ္ကို လွန္ျပတယ္
ေပါင္ေဖြးေဖြးမွာ ေပးထားတဲ့ ဆုတံဆိပ္ေတြ
မ်ဥ္းၿပိဳင္ေတာင္တန္းမို႔ေလးေတြ
ျခစားအခ်စ္ေတာင္ပို႔ေလးေတြ (‘မနမ္းခ်င္ဘူးလား’)
ဘုရားသခင္ကို ညိႇဳ႕ခဲ့တာေလ ဘာကို႐ွင္းျပရမွာလဲ
ေသခ်င္လို႔မဟုတ္ဘူး ေသခ်င္တာ တစ္ခုခု ေသသြားေစခ်င္တာ
မေသခ်င္ဘူး ဘာမွမခံစားေတာ့တာ ဘာလဲဆိုတာ
နာက်င္မႈကို ဒဏ္ရာနဲ႔ပြတ္ရတာ ေပ်ာ္စရာပါပဲ
ဖန္ကြဲစလည္း ရပါတယ္ ကိုယ့္ကြဲစနဲ႔ပဲ ကိုယ္ကြဲ႐ွရတာ
ဖန္ကြဲစဟာလည္း ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ပဲ မဟုတ္ဘူးလား
အလကၤာရဲ႕သေကၤတ ဒီစကားဟာ မလွဘူးလား
အင္အားသုံး သိမ္းပိုက္ဖ်က္စီးခံရတဲ့ၿမိဳ႕ေတြ
ေသနတ္တစ္ခ်က္မေဖာက္ရပဲ ၿမိဳ႕ရဲ႕ေယာနိဝကို
ဟေပးလိုက္ရတာေတြ ရာဇဝင္မွာ မွန္ဘယ္ႏွစ္ခ်ပ္
႐ုပ္လပ္ေနတဲ့ ႐ုပ္ကလပ္ေတြ
ပထမဆုံးအႀကိမ္တုန္းက ကမ႓ာႀကီးဟာ ရပ္သြားတယ္
ေရျပင္ထဲငုံ႔ၾကည့္ ကိုယ့္မ်က္ႏွာကိုယ္ျမင္
ခ်စ္ခင္စြဲမက္စြဲလမ္း ပန္းတစ္ပြင့္ျဖစ္သြားတာ
ဒ႑ာရီလာ နာဆစၥပ္စ္တဲ့လား ဟားဟားဟား
စိတ္အေရျပားမွာ ႐ွေသာအရာနဲ႔
႐ႊပ္ကနဲ ႐ႊပ္ကနဲ (အေမေရ႕) ႐ႊပ္ကနဲ
စြန္းထင္းကြက္ ပြက္ပြက္ဆူေရထဲက ေရသူမ
“ဟီး… ဘဝဖတ္စာ ေရးျခစ္ရာေလ ကဗ်ာလို႔ပဲ မွတ္လိုက္တယ္
ဒီတစ္ခါ ႐ွင့္လက္နဲ႔ ကိုယ္တိုင္လွီးတာ ခံခ်င္တယ္”

ဇယလ
၁၅ ဇန္ ကိုဗစ္၂၁

မျပန္ေစခ်င္ေသးလို႔
ဘရာကိုဝွက္ထားလိုက္တာ သူမ က
ဒီအတိုင္းပဲ ျပန္ရဲတယ္ေနာ္
ေရာ့ အဲဒါကိုပဲ ႐ွဴေနလိုက္
ကိုယ့္မ်က္ႏွာကို သူ႕ပဲန္တီးစ္နဲ႔ စြပ္လိုက္တယ္
ႂကြက္ေသကို ႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္ထဲထည့္ဖို႔
ႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္နဲ႔ပဲ ကိုင္ရၿပီး
အမိႈက္ပုံးထဲထည့္ လက္ကိုေသခ်ာေဆးလိုက္တယ္
မ်က္လုံးေတြပဲလင္းေနတဲ့ အေမွာင္ထဲက ေၾကာင္နက္မ
သူ႕လက္သည္းကို မေမ့ပဲမ်ား ေနမလား
ဘရာခ်ိတ္ကို မခြၽတ္တတ္ခြၽတ္တတ္စဥ္က
ႏွလုံးသားဟာ ပလာက်င္းလို႔
အကာအကြယ္ လုံးလုံးမဲ့ခဲ့တယ္
သူမလည္း ေအာက္မွာဘာမွမပါပဲ
ေလာကႀကီးထဲ ထြက္ခြာသြားခဲ့တယ္
နာရီၾကည့္ၿပီး ေနာက္က်ေနၿပီ မြမြမြနဲ႔
အတိတ္ကို အရိပ္လို စိတ္ထဲခ်ိတ္ဆြဲခဲ့ေလတယ္

ဇယလ
၁၂ ဇန္ ကိုဗစ္၂၁

စိမ္းႏုစိုေအးျမကို
ကေလးေလးရဲ႕ လက္ဖဝါးေလးထဲ ထည့္ေပးပါ
ေမွာင္မိုက္မွာမွ မီးပ်က္ညေတြ၊ နတ္ဝွက္ေန႔ေတြ၊
ဇီဇာေၾကာင္တဲ့ အပူအေအး အယူအေပးေႂကြးျမည္
ကင္းလို႔ေပါ့ အဲဒီေတာ့မွ ပလာျမင္ကြင္းထဲ
ျပယ္လြင့္စအ႐ုဏ္ရဲ႕ တိတ္ဆိတ္ေတးသြား အာ႐ုံဖ်ားမွာ
အဖ်ားေလးခတ္သြားမွာ

ေရခ်ိဳးၿပီးလည္း အေရျပားထဲ သဲတ႐ွပ္႐ွပ္
ႏိုင္လိုမင္းထက္တရစပ္လူမႈေဘာက္ဖတ္ေတြမွ ကင္းပါေစ

ၾကဳံရ၊ တုန္လႈပ္ရ၊ ေယာက္ယက္ခတ္ရ၊ ထမ္းေျပးရ၊ လႊတ္ခ်ရ
ဘာဟီရေတြကလြဲလို႔
ဘဝေရာင္းဝယ္ေဖာက္ကားေရးေဈးကြက္ထဲမွာ
အလွတရားဆိုတာ
ေရတစ္စက္တစ္စက္က်တိုင္းမွာ ဆတ္ကနဲဆတ္ကနဲတုန္ခါရတဲ့
႐ြက္ဖ်ားႏုေလး စိမ္းႏုေလးလား
လို႔လည္း စက္ထဲလက္ထိုးေမးစရာ

မလိုခ်င္ေတာ့မွ လိုခ်င္စိတ္ဟာ
ငါးစိမ္းသည္ဗန္းေပၚက အေၾကးခြံခြားၿပီးသားငါးဟာ
ထထခုန္လို႔
ပက္ပင္းတိုးလို႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ျမင္လိုက္ရသလို
ေရဝဲထဲ အသစ္ကေလးကို ငါးက ေရေအာက္ဆြဲငုပ္သြားခဲ့တယ္
Continue reading →

က်မရဲ႕ေအာက္ကအံဆြဲကို ႐ွင္သိပ္ဖြင့္ခ်င္တယ္ မဟုတ္လား
အဲဒီထဲမွာ သြက္သြက္ခါ႐ူးေနတဲ့ က်မအေမ ေပါင္ႏွစ္ဘက္
ကားၿပီး လုပ္ပါ လုပ္ၾကပါ ငါ့ကိုတစ္ေယာက္ေယာက္
လုပ္ၾကပါ လို႔ ေအာ္ေနတယ္ အေဖ့ဖခင္စိတ္နဲ႔
နယ္ေျမသတ္မွတ္ေခြးေသးပန္းသလို
ဝင္ေရာက္စူးစမ္းတဲ့ ေျခရာလက္ရာေတြလည္း ႐ွိသေပါ့
အစိုးရေတြလို ပ်က္ပ်က္က်တဲ့ လ,နီေတြလည္း ႐ွိၾကတယ္
က်မရဲ႕အလိုဆႏၵသံဆူးေခြေတြ ႐ွိတယ္ဆိုတာလည္း
က်မမ်က္လုံးထဲ ႐ွင္ျမင္ၿပီးၿပီ ထင္ပါတယ္
ေလာကထဲ မ်က္ႏွာမေဖာ္ရဲပဲ အထီးက်န္ေနရဖို႔
႐ွင့္အိပ္မက္ခ်က္ႀကိဳးကို ျဖတ္ေပးမယ့္
ကတ္ေၾကးတစ္လက္လည္း အဆင္သင့္႐ွိပါတယ္
က်မကိုက်မ မႊမ္းထားတဲ့ ေသြးေတြဟာ
Continue reading →