အေမေျပာတယ္၊ မုန္လာဥအျဖဴ သြားဝယ္
ရဲကေျပာတယ္၊ မ်ဥ္းတားထားတာ မေက်ာ္နဲ႔
အရက္မူးေနသူက ေျပာတယ္၊ သမုဒၵရာႀကီးေရ … မင္းဘယ္မွာလဲ
ကိုယ္ေျပာတယ္၊ လမ္းမီးေတြ အားလံုး ဘာလို႔ ေပါက္ကြဲသြားၾကသလဲ
ျဖတ္သြားတဲ့ မ်က္မျမင္တစ္ေယာက္ဟာ
သူ႔တုတ္ေကာက္ကို အသာတၾကည္ မ,လိုက္တယ္
တီဗီအင္တာနာတစ္ခု ဆြဲထုတ္လိုက္သလို
ဘီးကို တံု႔ခနဲ ရပ္သံနဲ႔အတူ လူနာတင္ကား ေရာက္လာတယ္
ကိုယ့္ကို ေဆးရံုေခၚသြားတယ္
ကိုယ္ဟာ စံျပလူနာ ျဖစ္လာတယ္
အားလံုးၾကားေအာင္ အက်ယ္ႀကီး ႏွာေခ်ျပတယ္
ထမင္းစားခ်ိန္ ခန္႔မွန္းဖို႔ မ်က္လံုးေတြ မွိတ္တယ္
ၾကမ္းပိုးေတြကို ေသြးလွဴတယ္
ပင့္သက္ခ်ဖို႔ေတာင္ အခ်ိန္မရရွိခဲ့ဘဲ
အဆံုးမွာ ကိုယ့္ကိုလဲ ဆရာဝန္တစ္ေယာက္လို႔ ထင္မွတ္လာၾကတယ္
စႀကႍတစ္ေလွ်ာက္ ကိုယ္ ေခါက္တံု႔ေခါက္ျပန္ ေလွ်ာက္တယ္
ညေနခင္းေတြ ကုန္လြန္သြားေစဖို႔
(The Artist’s Life by Bei Dao)
Recent Comments