Tag: Poetry

လမ္း/တံတား

Posted on | by zlkontempo | Leave a Comment on လမ္း/တံတား

တံတားေပၚအရွိန္နဲ႔ကားအတက္
တံတားထိပ္ကေခြးတစ္အုပ္ဆင္းအလာ

ကားဟာတစ္ခုခုေပၚတက္ ႀကိတ္ အၿပီး
လမ္းေပၚတာယာခံျပန္က်အသြား

အူသံဟာလမ္းတေလၽွာက္အလ်ား

တံတားေဘးဘုန္းႀကီးေက်ာင္း
အမိုးျပားေပၚကဆင္းတုေတာ္
လမ္းမီးေတြအလင္းဟပ္ ျပံဳးလ်က္သား

တံတားထိပ္ကေခြးတစ္အုပ္အဆင္း
ကားတစ္စင္းအရွိန္နဲ႔တက္အလာ

ေခြးဟာတစ္ခုခုထိၿပီး အိကနဲရိကနဲကၽြိကနဲ
လမ္းနဲ႔တစ္သားတည္းျဖစ္သြား

လမ္းဟာအူသံအေလၽွာက္ဟုိဘက္ထိအလ်ား

တံတားေဘးဘုန္းႀကီးေက်ာင္း
အမိုးျပားေပၚကဆင္းတုေတာ္
ေလာကီမီးေတြအလင္းဟပ္ ဓမၼျပံဳးလ်က္သား

ခံစားမႈကိုကိုယ္ခံစား
ဘာသာစကားနဲ႔ခၽြန္းအုပ္လိုက္ဖုိ႔ႀကိဳးစား
လမ္းဟာဆြံ႕အျခင္းပကတိတံတားအလ်ား

ဇယလ
၂၅ စက္ ‘၁၉

ဟင့္အင္း

Posted on | by zlkontempo | Leave a Comment on ဟင့္အင္း

ဟင့္အင္း၊
ဘယ္နတ္ေဒဝတာေကာင္းေကာင္းဆိုဆိုးရဲ႕
အမ်က္မာန္ရွေအာင္ကိုယ္ဘာမွမလုပ္ခဲ့ဘူး၊
ဟင့္အင္း၊
ကိုယ့္မွာရွိထားတဲ့ ခြင့္ျပဳခ်က္ရ ခံစားမႈအင္အား
အတိုင္းအဆကိုလည္းကုိယ္ပိုမိုသံုးစြဲတာမရွိဘူး၊
မေန႔ကပဲကိုယ္ဟာလိမၼာယဥ္ေက်းခဲ့ေသးတယ္၊
ခုနကပဲအိမ္သာကိစၥအၿပီးဖင္ကိုေရေဆးခဲ့ေသးတယ္၊
သာမန္ခံစားမႈေတြပါပဲ၊ဆာတတ္တာ၊နာတတ္သာ၊
ဝမ္းနည္းတတ္တာ၊ေပ်ာ္တတ္တာ၊ေမြးကင္းစေလးေတြကိုအံ့ဩစိတ္နဲ႔ၾကည္ႏူးတတ္တာ၊ ရံဖန္ရံခါေသခ်င္စိတ္ သတ္ခ်င္စိတ္ေပါက္တာ၊ေဒါသထြက္ရတာ၊ႏူးညံ့ရတာ
…………
Continue reading →

မ်က္ရည္

Posted on | by zlkontempo | Leave a Comment on မ်က္ရည္

ဦးခင္ေမာင္ရင္ငိုတတ္တယ္၊ သူ႔အေဖအေမအေၾကာင္းေျပာတိုင္း။ ကိုသင္းခိုင္ငိုတယ္၊ သူ႔ငယ္ဘဝနဲ႔မိဘေတြအေၾကာင္းေျပာရင္း။ ကိုေအာင္ခ်ိမ့္ငိုတယ္၊သူ႔က်န္းမာေရးနဲ႔ပတ္သက္လို႔။ ကိုေခ်ာငိုတယ္၊ညီမေလးမမျမင့္အတြက္ လိုတာေတြသူမေပးႏိုင္ခဲ့လို႔။

ေရနံေတြပမ္းထြက္သလို၊ကမၻာေျမႀကီးရဲ႕အလႊာေတြေအာက္ဖိအားေတြရဲ႕ဖိစီးမႈေတြကေနပမ္းထြက္တဲ့မ်က္ရည္ေတြမဟုတ္ရင္ရာႏႈန္းျပည့္စိတ္အဟုန္နဲ႔ခုန္ဆင္းၾကတဲ့ေရတံခြန္ေတြအျခားကမၻာကမီးေတာင္ဝကေခ်ာ္ရည္ေတြဟာဒီမွာ မ်က္ရည္လာျဖစ္ၾက၊သြန္းၿဖိဳးၾကတယ္၊စိတ္ခ်ည့္သက္သက္ဆက္တိုက္မ်က္ရည္ေတြ၊ေယာက်္ားရင့္မႀကီးေတြရဲ႕ေခတ္ေတြကိုေရဆန္ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကရတဲ့ၿမိဳသိပ္လူသားမ်က္ရည္ေတြ။

ခ်ဴစရာမလိုပူစရာမလိုယူခ်င္လို႔ေတာင္ေတာင္းလို႔မရတဲ့မ်က္ရည္ေတြသူ႔အခ်ိန္သူ႔အခါသူ႔အလိုလိုတသြင္သြင္ပင္က်မ်က္ရည္ေတြ။

ေဟာဒီမွာေလ၊မ်က္ရည္ေတြ။ဘာမွမေဟာ၊ဘာမွမေျပာ၊ ေလၽွာကနဲစိတ္အံဆြဲထဲကထြက္လာတဲ့ကံစီးေတာ္ျမင္းပန္းပြားတဖြားဖြားနဲ႔ဟီသံကိုအသံပိတ္ခ်လိုက္တဲ့မ်က္ရည္ေတြ။

ဇယလ
၁၄ စက္ ‘၁၉

ကဗ်ာအေၾကာင္း ေျပာပါတယ္ (၅၃)

Posted on | by zlkontempo | Leave a Comment on ကဗ်ာအေၾကာင္း ေျပာပါတယ္ (၅၃)

ကဗ်ာပုဒ္ကိုေက်ာ္လြန္မွကဗ်ာဆီေရာက္တယ္ဆိုတဲ့အယူအဆနဲ႔ကဗ်ာဟာကဗ်ာပုဒ္ထဲမွာပဲရွိတယ္ဆိုတဲ့ကဗ်ာအယူအဆႏွစ္ခုေပါ့ေနာ္။ပထမအယူအဆကရုပ္လြန္အယူအဆ။ကဗ်ာပုဒ္ဆိုတဲ့စကားလံုးဖြဲ႕စည္းမႈအစုအေဝးဆိုတဲ့ရုပ္ကေန အဓိပၸါယ္/အနက္/ခံစားမႈ/ရသ စသည္တို႔ဟာ ‘ေပၚထြက္’ လာတဲ့သေဘာ။ကဗ်ာခံစားမႈဟာအဆိုပါ
ရုပ္အစုအေဝးကိုလြန္တဲ့သေဘာ။လစ္ရစ္က္ကဗ်ာနဲ႔
လစ္ရစ္က္ခံစားမႈဟာဒီသေဘာျဖစ္တယ္။
ေရးသူရဲ႕ခံစားမႈ—ကဗ်ာပုဒ္—ဖတ္သူခံစားမႈ။
အဲသလိုသြားတာကိုး။

အဲဒီမွာေလာကီခံစားမႈကအစေလာကီလြန္မကၲာဖစ္ဆစ္ကလ္ဂနၵာရီ/ဂနၵာရအာရံုခံစားမႈအထိသြားတယ္။
ခံစားမႈဗဟိုျပဳအိက္စ္ပရက္ဆစ္ဗ္၊ဒိ(ပ္)အစ္ေမ့ဂ်္၊ဆူရီယလ္၊ဆာလမန္း၊အဒိုးနစၥတို႔အားလံုးအက်ံဳးဝင္တာေပါ့။
ကဗ်ာပုဒ္ဟာအခြံျဖစ္ၿပီးအခြံထဲကေနကဗ်ာဆိုတာထြက္ရွိလာတဲ့သေဘာ။အိနၵိယဂနၲဝင္၊တရုပ္ဂနၲဝင္၊အေရွ႕အလယ္ပိုင္းဂနၲဝင္ကဗ်ာေတြလည္းဒီလိုပဲအဆိုရွိၾကပါတယ္။
Continue reading →

ကစားသမားတို႔ကိုၾကည့္ျခင္း

Posted on | by zlkontempo | Leave a Comment on ကစားသမားတို႔ကိုၾကည့္ျခင္း

အလင္းစက္ကြင္းေလးထဲ
သူတို႔ေျပာေနၾကတာ။

သူတို႔ေျပာခဲ့ၾကတာေတြ၊ဓနဆီ
လွမ္းခဲ့ၾကတဲ့အရာေတြ
ေလာဘဆီ—–

အလြန္မွာ၊ညဟာ
အဝါေရာင္လကိုဖက္တြယ္လို႔။

သူ႔ထဲသူျပန္ေခါက္သိမ္းရတဲ့
စကားမ်ဳိးေပါ့၊ျမင့္တက္လာတာဟာ
ဆူညံမႈဆီသို႔သာပဲ—-

အေမွာင္ထဲမွာသစ္ရြက္ေတြထိေတြ႕ၾက
ၿပီးကြဲကြာၾက၊အလင္းေတြဟာ
ျဖတ္သြားတဲ့ၾကားမ်ားသာ။

စကားလံုးေတြေဝဝါးမႈထဲမွာ
အဲဒီလက္ေတြလႈပ္ရွားပံုေတြဟာ
ၾကည့္စရာျဖစ္ကိုျဖစ္တယ္—-

နားဆင္စရာကိစၥတစ္ခုျဖစ္တယ္
ညထဲသစ္ရြက္ေတြေနရာေျပာင္းေနၾကတာ
အဲဒီအဝါေရာင္လကိုစြဲျမဲယံုၾကည္ေနရတာ။

(ဩစေတးလ်ကဗ်ာဆရာမ Cameron Lowe ရဲ႕ ‘Watching the Players’)

ဇယလ
၂၃:၅၈ ၁၀ စက္ ‘၁၉