Tag: Poetry

မီးပ်က္သြားရင္အလင္းဘယ္ကိုေရာက္သြားသလဲ
မီးပ်က္သြားရင္အလင္းဟာမီးထဲျပန္ဝင္သြားတယ္ကြယ့္
တိတ္တိတ္ပုန္းေနစကေနရင္ဘတ္ႀကီးကိုသိမ္းပိုက္
မယားမွတ္မွတ္သားမွတ္မွတ္သက္ဆံုးတိုင္ရင္ၾကပ္နဲ႔
စိတ္ႀကီးလာရင္မ်က္လံုးႀကီးဟာမ်က္လံုးအိမ္ထဲက
ျပဴးျပဲခုန္ထြက္လာတတ္တယ္ မ်က္မွန္ခံလို႔ျပဳတ္မက်သြားတာ
ကမၻာလံုးကိုေကာက္ဖို႔ထြက္လာတာ
ကမၻာျပားထဲကိုေရာက္သြားတယ္
အရက္ဆိုေကာင္းမွ ဘဝဆို ေလာင္းမွ
ႏိုင္တာမႏိုင္တာအပထား ႐ွဳံးစရာမွမ႐ွိေတာ့တာ
နာမည္ကသာေမာင္ေမာင္ လူကေတာ့ေဇယ်ပဲ
ကိုဗစ္မျဖစ္ခင္ကတည္းကသူ႔ကိုယ္သူေခတ္ဦးၿပီး
၆ေပအကြာမွာေနခဲ့ရတာေတြလည္းေနျခင္းေပါ့
ေမွာက္လ်က္နဲ႔ေတာင္ တြင္းထဲလက္ထိုးႏႈိက္ၿပီး
ေဂ်ာက္ဂ်က္ကို႐ွာေနတာ ေမာ္ဒန္ကိုေစာ္ဖန္သလို
ၿပီတီတီအျပံဳးနဲ႔ က်င္စြယ္ျဖဴမွာ ျမဴနဲ႔မူဟာ
ႏွင္းတစ္လွည့္စီက်လို႔ သူ႔ဇာတိကဒႆနိက
သူ႔ႏွလံုးဟာသူ႔အတၱသူ႔ဘဝသူ႔လူျဖစ္မႈပဓာန
‘စိတ္ပ်က္ဖို႔ေကာင္းတာဟာစိတၱဇေဝဒနာ႐ွင္ေတြ
လူျဖစ္မွန္းမသိျဖစ္ေနၾကၿပီး သိတဲ့ကိုယ္တို႔က်
ဘယ္နတ္ကိုင္းမွာ ဘာႀကိဳး႐ႈပ္လို႔ နတ္႐ုပ္လိုေနၾကရတာ’
ဒီမယ္ပို႔ပို႔ပို႔စ္ေမာ္ဒန္ကိုေမာင္ရင္ဘယ္လိုနားလည္သလဲ
အသက္႐ွဴေဖးကူရာမဲ့ၾကပ္ရတဲ့အထဲ သူ႔ႏွယ္
ဆာ့တ္ကေနဒယ္ရီဒါ ကျမဴးကေနဖူးကိုး
ဆူးထိုးလိုက္လို႔မိတဲ့ငါးဟာ အနတၱလိုျပံဳးျပံဳးႀကီးနဲ႔
ပိုက္သြင္းထားတယ္ အသက္႐ွဴမွန္ဖို႔ေစာင့္ေနတယ္
ပင္လယ္ဟာရင္ဝထိေတာ္ေတာ္ေရာက္ခဲ့ၿပီ
ေရထဲဒူးနစ္တဲ့အထိ ဒူးနန္႔လိုဆင္း
လူျဖစ္မႈျပစ္ဒါဏ္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးက်ခံရင္း
ခုန္ေနတဲ့ႏွလံုးကိုခံုသမာဓိႏွလံုးသြင္းရင္း
ရယ္စရာတစ္ခုခု႐ွာသလိုေဘးဘီမ်က္လံုးကစားရင္း
သူ႔ေလွကိုေရထဲသူတြန္းထိုးလိုက္ေတာ့တယ္
အထာဝရင္ရတတ္တဲ့ ထာဝရရဲ႕သျဖန္
လာဘ္ထိုးမရတဲ့ပတ္ပ်ိဳးရဲ႕နိဂံုးအစေျခဆင္းေလးေပါ့
မေသခ်ာမႈဟာေသခ်ာတယ္
ေသခ်ာမႈဟာမေသခ်ာတယ္
မေသခ်ာမႈဟာမေသခ်ာတယ္။ ။

ဇယလ
၂၈ဂ်ဴလိုင္ ကိုဗစ္၂၀

ရပါတယ္
ေရလိုေႁမြလိုတန္ခိုးႀကီးတဲ့ေၾကာင္ေတြပဲျဖစ္ျဖစ္
သခင္ျပန္လာဖို႔ဘူတာ႐ုံမွာႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေစာင့္ခဲ့တဲ့ေခြးျဖစ္ျဖစ္
မယားပါသမီးေရခ်ိဳးေနတာေခ်ာင္းၾကည့္တဲ့ပေထြးျဖစ္ျဖစ္
ဒီညဟာအာဇာနည္ညမဟုတ္လား
ဒီညဟာၿငိမ္းခ်မ္းစြာအိပ္ရမယ့္ညမဟုတ္လား
ဒီညဟာေသနတ္ေတြနဲ႔ခ်စ္တင္းေႏွာဖို႔လာၾကတဲ့ည
မဟုတ္လား
ေနေရာင္ဟာလက္သည္းေတြနဲ႔ အစြယ္ေတြနဲ႔
ေမ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ မိုက္႐ူးရဲေတြနဲ႔
ေခ်လိုက္တဲ့ေဆးလိပ္ဟာျပန္မာန္ဖီတာေတြနဲ႔
အို ဘာတဲ့ ညာဘာတဲ့ ေတြးခ်င္တိုင္းေတြးစရာေတြဟာ
နံရံေတြအေ႐ြ႕ ပလပ္စတစ္ထိုင္ခုံ ငေတမာဧရာေဒၚလ္ဖင္
မဲေပးၾကမယ္ မဲေပးၾကမယ္ ဒန္တန႔္တန္
ႏိုးဗုတ္ႏိုးဗုတ္ အိုးပုတ္ခ်ိဳး႐ုပ္ ပစၥစ္ဒူးတုပ္
အခ်စ္မွာရႈံးနိမ့္ခဲ့တဲ့ေမာင္ေလးေအာင္ဟာ
အခမ္းအနားမႉးကိုေဖာ္ေဝးရဲ႕တံတားပဲေပါ့
ႏွစ္ေတြကိုခြက္နဲ႔ေျမႇာက္
ခြက္ေတြကိုႏွစ္နဲ႔ေျမႇာက္
ကဗ်ာကိုနာမ္နဲ႔ေျမႇာက္
ဒူးမေထာက္လက္မေျမႇာက္မတ္တတ္ပင္လုပ္မည္
လူသည္ေသေသာ္ျငား ဟိုဟာကမေသသည္
ေဟ့
အာဇာနည္မ်ိဳး ဘာမထီ
ဘာထီလည္းမေပါက္ ဘယ္ေရာက္မွန္းလည္း
ဘယ္သြားမွန္းလည္း ဘယ္ရွိမွန္းလည္း
ဒုံခ်ပ္ခ်ပ္ ဒုံခ်ပ္ ဘယ္ဘုံရဲ႕အစပ္မွာ
ျပန္လာတဲ့ေၾကာင္ကို တံခါးဖြင့္ေပးရတယ္
ျပန္မလာတဲ့ေခြးကို ရင္ထဲကပြတ္ရတယ္
ျပန္မလာတဲ့ကိုယ္ကို ေနပေလ့ေစေတာ့ထားလိုက္တယ္
စိတ္ကုန္ခမ္းရင္ေတာ့ပင္လယ္ဟာၿငိမ္ၿပီပဲ
ရပါတယ္
ေပးသေလာက္နဲ႔ယူသေလာက္မွ်ခ်င္မွမွ်မယ္
မရခ်င္လည္းရတာေတြရွိတယ္
ရခ်င္တာေတြလည္းမရွိမျဖစ္ ရွိမျဖစ္ေတြရွိၾကတယ္
အခ်ိန္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့
အခ်ိန္ဟာကိုယ့္ကိုျပန္ၾကည့္တယ္
မနက္လည္းမနက္ မတိမ္လည္းမတိမ္
အိမ္ဆိုတာရဲ႕အဓိပၸါယ္ဟာေလထဲမွာက်ယ္ဝန္းတယ္

ဇယလ
၂၀ ဂ်ဴလိုင္ ကိုဗစ္၂၀

ဘဝထဲ မဲေပးၿပီးေရာက္လာခဲ့ၾကသလား
မေပါက္တဲ့ထီလက္ထဲကိုင္ၿပီးေရာက္လာခဲ့ၾကသလား
ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ထီလွည္းေလးတြန္းေရာင္းရင္း
ကားတိုက္ခံအစိမ္းေသလို႔ဘဝထဲေရာက္လာခဲ့တာလား
လူျဖစ္မႈရဲ႕အလွတရားဟာေဖ်ာ္ရည္စက္ထဲထည့္လိုက္တဲ့
႐ႊမ္းမွည့္သစ္သီးပဲ သုံးေဆာင္ပါေလဒီေဖ်ာ္ရည္
စက္ထဲကဘယ္သူမွအရွင္ျပန္ထြက္မလာဘူး သိတယ္မလား
ညႇစ္ႀကိတ္ေခ်ခံရတာၾကယ္ေတြလိုပဲ ဒါဘာသီးလဲ
မိုးကုတ္စက္ဝိုင္းကိုလွမ္းတၾကည့္ၾကည့္နဲ႔
ေျမသားနံ႔မေပ်ာက္ရတဲ့ ယာယီအေဆာက္အဦေတြ
ကိုယ္လည္းပဲ မဲေတြေပးခဲ့ဖူးပါတယ္ေလ
႐ြံလြန္းအားႀကီးလို႔ပါးစပ္ထဲထည့္လိုက္ၿပီး
အျပင္ေရာက္မွေထြးထုတ္လိုက္တာ ရာႏႈံးျပည့္ေထာက္
ခံမဲရခဲ့သတဲ့ ေရနစ္လူေသေတြရဲ႕မဲေတြဒီေန႔ထိ
မေရရေသးဘူး
ဘဝကိုရခဲသမွ်႐ႊံ႕လုံးေလးလုံးေခ်လို႔
လက္ထဲညႇစ္လိုက္တာ႐ႊံ႕႐ုပ္ကေလးကိုယ့္ပုံတူ ဘယ္ၾကယ္နဲ႔မွ
မတူတဲ့ေပးစရာကုန္ေလ်ာ္စရာခမ္းလူျဖစ္မႈ
ဘယ္သူ႔ကိုသစၥာႀကိမ္႐ိုက်ိဳးအ႐ိုးအသားအေရေပးရ
ဦးမွာလဲ ကိန္းဂနန္းကလြဲလို႔ကိုယ့္ဘဝျဖစ္မႈသစၥာ
မိုးကုတ္စက္ဝႏ္းအတြက္အသက္ေပးခဲ့တဲ့ေျမဇာေတြ
မဲဟာသစ္သီးမဟုတ္ဘူး မဲဟာသစ္သီးလည္းမသိသစ္ဥလည္း
မသိ ခူးဆြတ္ရိပ္သိမ္းဖို႔ပဲ သိစိတ္ရဲ႕လက္ကို
ဆြဲႏႈတ္ဆက္မလိုနဲ႔့ေမး႐ိုးကို႐ိုက္ခ်ိဳးလိုက္တာ
ေမ႐ိုးေတြ အဲဒီစားက်က္ထဲႏြားအားရျမက္စိုစိုစိမ္းစိမ္း
ယိမ္းအ႐ူးကေစတဲ့ ေလအ႐ူးစိမ္းထဲ ေႁမြလည္ၿမိဳ
ေကာင္းကင္ကို အသက္ခ်ည္လုံးနဲ႔ပစ္ပစ္ေပါက္ေနရတာ
မထူးဆန္းေတာ့တဲ့ေျမသားအေ႐ြ႕ေတြရဲ႕ေလ
အလွတရားဟာေဒါသနဲ႔ဖုံးဖြဲ႕ရတဲ့အရပ္မွာ
ႏွလုံးသားရဲ႕အနက္ရႈိင္းဆုံးထဲကေဒါသနဲ႔ပဲ
ဟာလာဟင္းလင္းေတာင္ထိပ္က
ဟာလာဟင္းလင္းေလကိုပဲ
ေသခ်ာတဲ့ေႁမြသိုက္နံေစာ္ထဲက ဘဝရဲ႕ပိတ္ဆို႔ထားမႈ
ေသာ့ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ပါေစလွမ္းကမ္းရတာ
ကိုယ့္ေၾကာင္နဲ႔ကိုယ္ အခ်င္းခ်င္းအတူတူ
တၿပိဳင္နက္ကုတ္ေပးၾကတယ္ သန္းခ်င္းဖလွယ္တယ္
စုပ္ခံရတဲ့ေသြးထက္ဘာပိုေသခ်ာသလဲ

ဇယလ
၁၂ ဂ်ဴလိုင္ ကိုဗစ္၂၀

ကိုယ္ဟာနာက်င္ေနပါတယ္
လို႔ေျပာၿပီး
ကိုယ့္စကားကို ကိုယ္
ထရယ္ပစ္လိုက္သလိုပဲေပါ့

ကိုယ္ဟာ ေႏြဦးပါ
ေႏြဦးရဲ႕ေႏြဦးရဲ႕ေႏြဦးရဲ႕ေႏြဦးရဲ႕
ေႏြဦးပါ (ေႏြဦးဟာ ဟာသဓာတ္ပါ)

မိုးေတြ႐ြာေစြ
သစ္႐ြက္ေတြလည္း သည္းညည္းမခံႏိုင္ေအာင္
ေႂကြ ေလဟာသံမဏိၾသခက္စ္ၾတာ
အဲသလိုမ်ိဳးေတြေတြးေနတုန္းပဲလား
အဲဒီရယ္လိုက္တဲ့အခိုက္မွာ
တန႔္မေနပဲဆက္ျမည္သြားတာ
ကိုယ္ဟာ နာက်င္မႈရဲ႕ေႏြဦးပါပဲေလ

ဂ်ဴလိုင္ ၁ ရက္ေန႔ကေတာ့
သူျဖစ္ခ်င္တာေတြလုပ္သြားမယ္လို႔ထင္ရတာေပါ့ေလ
ကိုယ္ေတြဟာလည္း ခက္ဆစ္ေတြထဲ
လက္ဖ်စ္တီးလို႔ ထမင္းရည္ပူစည္းေပၚ
ေနေပ်ာ္ေနတတ္ၾကၿပီေလ။ ။

ဇယလ
၁ ဂ်ဴလိုင္ ကိုဗစ္၂၀

ည ကို ဘယ္လိုပဲေခၚေခၚ
အေခၚအေဝၚမရွိတဲ့ညဟာ
သူ႔အလုပ္သူလုပ္ေနမွာပဲ
အိပ္တုန္း ခဗၤ်ားမ်က္ႏွာခဗၤ်ားျမင္ဘူးလား
သူကေတာ့ ၾကည့္လည္းၾကည့္
ျပလည္းျပေနတာပါပဲေလ ကိုယ့္အေရခြံဟာ
ပတ္ဝန္းက်င္မွာေလၽွာက္သြားေနတတ္သလိုပဲေပါ့
ပတ္ဝန္းက်င္ဆိုတာကိုလည္း မွုတ္ထုတ္တတ္သလိုပဲေပါ့
ညအိပ္ရင္ ညဟာကိုယ့္ကို စကားေတြအမ်ားႀကီး
သူေျပာတတ္သလိုပဲ လာေျပာတယ္ အတိတ္ဘဝေတြ
ရွိခဲ့ရင္လည္း အနိစၥ လို့ လြယ္လြယ္မေျပာနိုင္ဘူးကြယ္
ၾကယ္ေတြေတာင္ေသၿပီးအလင္းေတြလႊတ္တုန္းပဲ
အို….ညရယ္….။ ။

ဇယလ
၁ ဂ်ဴလိုင္ ကီုဗစ္၂၀