၁။ ။ automaticity ေအာ္တိုမက္တစ္ျဖစ္ျခင္း
၂။ ။ dissonance စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေစသည့္ အတြဲမညီေသာတြဲလုံးမ်ားသုံးျခင္း
၃။ ။ collage ေကာ္လာ့ဂ္် ျဖစ္ျခင္း
ႀကိဳတင္ႀကံစည္ထားမွု၊စိတ္ကူးထားမွု၊ေလ့လာသင္ယူထားမွု၊မွတ္သားထားမွုတို့မပါဝင္ေစပဲ မသိစိတ္ရဲ့ဗီဇအသိ unconscious intuition ဆီတိုက္ရိုက္ေရာက္ရွိေစဖို့။ဘာမွမစဥ္းစားပဲေခါင္းထဲေပၚလာတဲ့အာ႐ုံဂုပ္စီးေၾကာင္း stream of images နဲ႔ ဝါက်အဆိုေတြကိုခ်က္ခ်င္းခ်ေရးဖို့၊မစဥ္းစားမဆင္ျခင္မသုံးသပ္မတည္းျဖတ္ဖို့။
Continue reading
တစ္ခါက ပို႔စ္ေမာ္ဒန္ ပို႔စ္ေမာ္ဒန္ လို႔နားစြန္နားဖ်ားၾကားဘူးရံုနဲ႔ေအာ္ခဲ့ၾကတယ္…ပို႔စ္ေမာ္ဒန္ကဗ်ာေရးမယ္ေပါ့…ခက္တာက အဲဒီတုန္းက ပို႔စ္ေမာ္ဒန္ကဗ်ာဆိုတာ ‘မူးလို႔ေတာင္႐ွဴစရာမ႐ွိ’ခဲ့ဘူး…ဘာလဲ ပို႔စ္ေမာ္ဒန္ကဗ်ာေပါ့…
အဲဒါနဲ႔. ပို႔စ္ေမာ္ဒန္ကဗ်ာဆရာလို႔ အသိအမွတ္ျပဳခံ အေမရိကန္အေက်ာ္ေဒးယ်ကဗ်ာဆရာ John Ashbery ကိုမိတ္ဆက္ေပးခဲ့တယ္။ ပို႔စ္ေမာ္ဒန္ကဗ်ာလို႔သတ္မွတ္ၾကတဲ့ LP ကိုမိတ္ဆက္ေပးခဲ့တယ္..ေအာ္လိုက္ၾကတဲ့ျဖစ္ခ်င္း…နာမည္ရ နာမည္ႀကီးကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ကလည္းေျပာတယ္ ‘ကိုယ္လိုခ်င္တာ ပို႔စ္ေမာ္ဒန္ကဗ်ာ၊LPမဟုတ္ဘူး’တဲ့။ ကိုေအာင္ခ်ိမ့္က ၂ေယာက္တည္းေတြ႔ခ်င္တယ္ဆိုလို႔ ဘားလမ္းကဆိုင္မွာသြားထိုင္တယ္။ၿပီး ‘သူငယ္ခ်င္း၊LPဆိုတာဘာလဲ၊႐ွင္းျပပါဦး’တဲ့။သူေသေသခ်ာခ်ာနားေထာင္ပါတယ္။ၿပီး ‘အင္း’ လို႔ပဲေျပာပါတယ္။
Continue reading
အ႐ွင္းဆံုးဟုတ္ခ်င္မွဟုတ္ေပမယ့္အတိုဆံုးေျပာရရင္—
“ေျပာပံုေျပာင္းရင္ကဗ်ာေျပာင္းတယ္”
စဥ္းစားမိတာေျပာပါတယ္
ကဗ်ာအေၾကာင္းေျပာပါတယ္
ဇယလ
၁၈ ႏို ‘၁၉
ဆရာ့ကဗ်ာေတြႀကိဳက္ပါတယ္ေျပာလာေတာ့ဟုတ္လား ဘယ္ကဗ်ာေတြလဲလို႔ေမးလိုက္တာအီးအီးအဲအဲျဖစ္ေရာ။
ဒါကိုအပိုင္း၃ပိုင္းနဲ႔စဥ္းစားၾကည့္ပါတယ္။
၁။
ကိုယ္ေရးတဲ့ကဗ်ာေတြဟာက်က္မွတ္လို႔မရတာ(က်က္မွတ္လို႔မရတဲ့ကဗ်ာမ်ဳိးျဖစ္တာ၊ဖတ္ၿပီးရင္ရလိုက္တာျဖစ္ျဖစ္မရလိုက္တာျဖစ္ျဖစ္၊အပိုင္းအစေတြပဲရတာျဖစ္ျဖစ္၊ရၿပီးၿပီးလိုက္ေစဖို႔ပဲ။ၿပီး၊အမွတ္ရဖို႔အတြက္အေထာက္အကူျဖစ္ေစတဲ့ဇာတ္ေၾကာင္းေျပာ၊စိတ္နားထဲစြဲတဲ့နရီ/ထပ္ေၾကာ့
ပံုစံ၊စြဲမိေစတဲ့နိမိတ္ပံု စသည္တို႔မပါရွိျခင္း)။
၂။
ခံစားမႈစြဲကပ္အေၾကာင္းအရာတစ္ခုခု၊ခံစားမႈတင္ယာဥ္တစ္ခုခုမည္မည္ရရမရွိပဲအာရုံအခံုေတြသာရွိၿပီးအဲဒီအခံုေပၚပဲႀကိဳက္တတ္ရင္အရသာခံၿပီးကဗ်ာပုဒ္ၿပီးတဲ့အခါၿပီးသြားျခင္း။တစ္ပုဒ္လံုးအေကာင္အထည္မက်န္ခဲ့ပဲအာရံုခံစားမႈအလႈပ္အခတ္တို႔သာကဗ်ာပုဒ္ဖတ္လိုက္ရျခင္းသက္ေသအျဖစ္က်န္ရွိျခင္း။စိတ္အလုပ္စိတ္လုပ္သြားၿပီး၊ၿပီးေတာ့၊
ၿပီးသြားျခင္းသေဘာ။
၃။
တကယ္ေသခ်ာမဖတ္ဖူးပဲေလဒါန္းဖမ္းစီးလမ္းၾကံဳဝင္ရႊီးလူမႈေရးကိစၥသြားလာျဖဲျပတာ။
ကဗ်ာေတြမတူေတာ့ဘူးေလ။
လိေမၼာ္သီးကိုပန္းသီးလိုကိုက္ၿပီးပန္းသီးကိုလိေမၼာ္သီးလိုအမႊာထုတ္စားလို႔မွမရေတာ့တာ။
ပန္းသီးကဗ်ာလား၊လိေမၼာ္သီးကဗ်ာလားေတာ့အၾကမ္း ဖ်ဥ္းသိရင္ေကာင္းတာေပါ့။
မသိရင္လည္းအခြံေလးႏႊာၿပီးငွက္ေပ်ာသီးလိုကိုက္စားၿမိဳခ်ပစ္လိုက္လို႔ရတဲ့ကဗ်ာေတြပဲဖတ္ပါေတာ့။
ဒါေတာင္စူးေတြခၽြံထက္ေနၿပီးခြဲၾကည့္မွသိရမွာေတြမပါေသးဘူး။
ပဲျပဳတ္သည္နားလည္မွကဗ်ာျဖစ္တာရွိသလို
ပဲျပဳတ္သည္နားမလည္တဲ့ကဗ်ာေတြဟာလည္း
သူ႔ေခါင္းေပၚရြက္ေအာ္ေရာင္းၿပီးခဗ်ၤားတို႔လည္းဝယ္ယူ
စားသံုးေနတဲ့ပဲျပဳတ္ေတြပါပဲ။
‘လႊမ္းမိုးမႈခံရမွာ’ နဲ႔ ‘ေဖာက္ထြက္ရမွာ’ ဆိုလား။
ေရွာင္ပါ၊မၾကည့္ပါနဲ႔။ ပယ္ပါ၊မဖတ္ပါနဲ႔။ ဘယ္သူ႔ကဗ်ာဖတ္မိရင္သူ႔လႊမ္းမိုးမႈခံသြားရမယ္ဆိုလား။ သူ႔ကဗ်ာႀကိဳက္မိရင္လိုက္တုေရးမိမယ္ဆိုလား။ မိမိရဲ႕ကိုယ္ပိုင္အသံ ကိုယ္ပိုင္ဟန္ ေပ်ာက္သြားလိမ့္မယ္ဆိုလား။ သူဟိုလိုေရးရင္ကိုယ္ဒီလိုေဖာက္ထြက္ရမယ္ဆိုလား။ သူနဲ႔မတူ ကြဲျပားျခားနားႏိုင္သေလာက္ေရးရမယ္ဆိုလား။
ေရွာင္ပါ၊က်ဥ္ပါ၊ပယ္ပါ၊ကင္းပါ၊ကိစၥမရွိပါဘူး။ ကိုယ့္ကဗ်ာဟာကဗ်ာဟုတ္မဟုတ္၊ ကိုယ့္ကဗ်ာဟာကဗ်ာျဖစ္မျဖစ္၊ ကိုယ့္ကဗ်ာဟာကဗ်ာေကာင္းမေကာင္း၊ ဘာနဲ႔ယွဥ္ၾကည့္မလဲ၊ ဘာနဲ႔တိုင္းတာမလဲ၊
ဘာနဲ႔ဘယ္လိုသက္ေသျပမလဲ။
ဘာကေနဘာကိုဘာျဖစ္လို႔ဘယ္လို’ေဖာက္ထြက္’မလဲ။
ဘယ္ကဗ်ာဆရာမွသူ႔ခ်ည့္သက္သက္မရပ္တည္ဘူး။ ပေဝသဏီကတည္းကကဗ်ာယဥ္ေက်းမႈႀကီးတစ္ခုလံုးရွိ
ၿပီးကိုယ့္ရဲ႕ဆန္းေအာင္ျပဳျခင္းသစ္ေအာင္ျပဳျခင္းကို
အဲဒီယဥ္ေက်းမႈအစဥ္အလာႀကီးတစ္ခုလံုးနဲ႔တိုင္းရတာလို႔ တီအက္စ္အဲလိယစ္တ္ေျပာခဲ့ဘူးတယ္ Tradition and Individual Talent essay မွာ (၁၉၂၀ေလာက္က)။
Continue reading
Recent Comments