Category: Poetry

ေျမာင္းႀကီးေရလၽွံ ေျမာင္းသ႑ာန္မွာ
ဟန္ခ်က္မလြဲမိေစဖို့ လိုက္ဖို့ရတဲ့ဖို့ေတြဖို့ေတြ
‘ၿမိဳ့ျပယဥ္ေက်းမွု’ ရင္ေႏြးစရာဟာ ‘ရိပ္ကာဝဲကာ’
ေနပါဦး အဲဒါမင္းပဲမဟုတ္လား ေခြးကိုသတ္စားခဲ့တာေလ
ကြင္းလုံးကၽြတ္မဟုတ္ေတာင္ ျပစ္ဒါဏ္ေလၽွာ့ေပါ့
ေနရတာ ဘဝဆိုတာဆားခတ္ထားတဲ့ပင္လယ္ေရမွ
မဟုတ္တာ၊မဟုတ္ဘူးလား သခင္ေတြဟာဒီမွာ
မရွိၾကေတာ့ဘူး ဘယ္သြားမွန္းလည္းမသိၾကဘူး
ျခားရဟတ္က ခါးကိုင္းၿပီး တက္မလားတဲ့ သြားမယ္ေလတဲ့
ေျခဖ်ားေလးေထာက္ေထာက္ၿပီးကရတဲ့ ဘဲေလးလို
မွန္တမ္းစကားဆိုၾကစို႔ရဲ႕ ကတၳဴပုံ ညႇပ္ထားတဲ့
ကိုယ္ ေၾတရဲ့သ႑ာန္ေတြ မီးပုံထဲမေရာက္ခင္
စကားလက္ဆံု က,ခုန္လိုက္ၾကစို့ေသးရဲ့

လူကုံထံရိပ္သာလမ္းမွာျဖတ္ေလၽွာက္ေျခသံ
ဘယ္သူ႔ထံ ဝရံတာကၾကည့္လိုက္ရင္ ေဟာဟိုမွာ
ကြန္တိန္နာေတြနဲ႔သူစိမ္းဆိပ္ကမ္းေကာင္းကင္လမ္း
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာၿပီးကာမွ ပလပ္စတစ္ပုံးထဲ
အပင္ေလးစိုက္ အရြက္ကေလးထြက္လာတာကို ဝမ္းသာ
ႏွစ္ၿခိဳက္ ဒီဘဝပဲျပန္ေနရရင္ေနခ်င္မလား အပင္ေလး
ကေျပာတယ္ ဘာပန္းပြင့္လာမလဲၾကည့္ဦးေလ
မျမင္ရတဲ့အဆံေတြက မဂ္လာပါ မဂ္လာပါ လို့ေျပာၿပီး အေဝးႀကီးကသယ္လာတယ္ အေဝးေျပးဂိတ္တစ္ခုမွာ တီးမွုတ္သံေတြနဲ႔ ‘ခရီးစဥ္သစ္ေတြေရးစြဲေနပါၿပီ’
အျမဲသိမ္ေမြ႕တဲ့ေတြ႕ဆုံညႇိႏွိုင္းမွုပမာ
ေန႔ေတြဟာ သင့္နာမည္ကိုေတ့ေတ့ဆိုင္ဆိုင္ယူလာတယ္
ဒီဘဝပဲရွိတာပဲလို့ အခ်ိဳ့လည္း ခံအားသင့္ရာေရြးခ်ယ္
ညေနခင္းတိုင္းအိမ္အျပန္ဘတ္စ္ကားျပတင္းက
ျဖတ္သြားရင္းေတြ႕ျမင္ေနက်ဟာ
‘စံျပဘဝတစ္ခု ယခုပဲ သင္မပိုင္ဆိုင္ခ်င္ဘူးလား’

ဇယလ
၂၄ ဂၽြန္ ကိုဗစ္၂၀’

ေပးစရာအခ်ိန္ သူ႔အရွိန္နဲ႔သူသံပတ္ကုန္လို့
ေသၿပီးသားစကားေတြပဲေရ/ယင္တေလာင္းေလာင္း
ၿမိဳ့ဟာကုန္သြားၿပီၿမိဳ့စြန္မွာတစျပင္ကုတင္
ပရိေဘာဂက်ိန္စာေတြနဲ႔ေရွာင္ေျပးမရေလထု
အခ်စ္ကုန္ခမ္းခ်ိန္မွာဘာမဆိုျဖစ္သြားနိုင္တယ္
အဲဒီျမက္ခင္းထဲမွာဘာမွအသက္မရွူၾကေတာ့ဘူး
ဘာမွမရွင္သန္ေတာ့တာဟာလည္းကိုင္လိုက္တိုင္းေသ
ခြဲစိပ္ေနစဥ္ႏွလုံးရပ္လို့ေသသြားတဲ့
ခြဲစိပ္ဆရာဝန္ရဲ့ခြဲစိပ္စင္ေပၚမွာ အခ်ိန္မတိုင္မီ သူဟာ
ေမ့ေဆးျပယ္စမွာအထက္ဘုံေအာက္ဘုံလူးလြန္႔
အေမွာင္ေခတ္ရဲ့ေလွာင္အိမ္ထဲ ေနမဲ့ လမဲ့ သူမ ကို
စုန္း လို့ဘုန္းႀကီးေတြစီရင္ခ်က္ခ်ေတာ့မယ္
သားသတ္သမားဟာတစ္ေန႔တာအလုပ္ေတြၿပီးလို့
မယားဆီေလကေလးတခၽြန္ခၽြန္နဲ႔ မယားဟာ
ကိုယႅက္သန္႔စင္ အိပ္ရာႀကိဳတင္ျပင္ထားၿပီး
အေပၚယံအဝတ္နဲ႔ပဲ အာသာထဲလင့္ညႇီနံ့ေထာင္းလို့
ဒူးနဲ႔တံေတာင္ေစ့ေတြဟာအသားမာေတြတက္လို့
ဝက္ကေလးေတြသိုးကေလးေတြႏြားကေလးေတြ
ဆိတ္ကေလးေတြကို အခါခါကိုယ္ဝန္ေဆာင္လို့
အခါခါပဲလစဥ္ေသြးမည္းထဲက လင္းနို့အုပ္ေတြ
ထ ထ ပ်ံလို့

ဇယလ
၁၈ ဂၽြန္ ကိုဗစ္၂၀

ဝမ္းမနည္းပါဘူးလို့ကိုယ့္ဝမ္းကိုလည္းမလည္ဆည္
သတင္းရဲ့အနမ္းမွာအဆိပ္စမ္းမိၿပီးမူအတိုင္းဆက္ဖက္လိုက္
တာပဲ Loki ရဲ့ မစၧရိယဟာ Thor ရဲ့တူထက္တန္ခ်ိန္မ်ားစြာေလးခဲ့တာ Batman လည္း သမုတ္ခံရ Superman လည္းေသပြဲဝင္ရတာ အနႏၲသူရိယလည္း မတ္မတ္ႀကီးနဲ႔သိခဲ့ေပါ့ အေရာင္မဲ့အႀကံအစည္အမိုက္တို့ ေဒါသတႀကီးစိမ္းစိမ္းအိပ္စက္ေလသတည္း
ေက်ာယားေနသလား အေလာတႀကီးကုတ္ေပးဖို့ရာ ေလာကုတၱရာရဲ့အလုပ္မဟုတ္ဘူး ေလာကီစ်ာန္တစၼနက္
ဟာ ေလာကဓံရဲ့လက္ထဲမွာ လက္ေရတျပင္တည္း တစ္ခရီးတည္းသြား ေလွတစ္စီးေပၚမွာ ေရထဲကအရိပ္ဟာမတ္မတ္ႀကီးလွမ္းလာတာ မင္းလည္းပါသလား၊ေၾသာ္၊ဘ႐ူးတပ္စ္ လွမ္းျမင္ေနရတဲ့ကမ္းစပ္ ကမ္းမကပ္မီမွာ ကမ္းလိုက္တဲ့ဓားရိုး

ဇယလ
၈ ဂၽြန္ ကိုဗစ္၂၀