Category: Poetry

“နစ္က္ဆင္ရဲ႕ ‘ကင္း’
ငုယင္သီဘင္းရဲ႕ ေတာ္လွန္’ကြင္း’နဲ႔
ခ်က္တယ္။
ဘယ္ထြက္ေျပးမလဲ
ဗီယက္ေကာင္း’ျမင္း’နဲ႔လည္း
ေထာက္ထားတယ္။
ကေမ႓ာဒီးယား
‘ရထား’ကလည္း ႐ွိေသးတယ္။
နစ္က္ဆင္န္ရဲ႕ ‘ကင္း’
မဆင္းႏိုင္ မတက္ႏိုင္ က်ၿပီ။”
ဥယ်ာဥ္ထဲ ေျမပဲဆားေလွာ္ထုပ္ဝါးရင္း
အရည်ပျော်ကျနေတဲ့
လူေသေကာင္အေလာင္းဟာ
လက္ခုပ္လက္ဝါး ထတီးပါေတာ့တယ္။ ။

ဇယလ
၂ ဇန္ ကိုဗစ္၂၁

---

(မွတ္ခ်က္။ ၂၀ရာစုေႏွာင္းပိုင္း ျမန္မာကဗ်ာမွာ သမိုင္းဝင္ထင္႐ွားခဲ့တဲ့ ကဗ်ာ၂ပုဒ္ ျဖစ္ပါတယ္။ မူရင္းေတြကို သိသူေဖာ္စား၊ မသိသူေက်ာ္သြားေပါ့။ ကဗ်ာျပဳလုပ္ျခင္းမွာ ဘာစည္းညာစည္းေတြကိုလည္း စဥ္းစားခ်င္ရင္ စဥ္းစားစရာ။)

ေဒၚနလ္ဒ္ေတာ့ေဒၚနလ္ဒ္ပဲ
ဘာသဲလ္မ္းလား ဘာသလ္မီလားဟာ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္
အိပ္ေပ်ာ္ရင္း ေမ်ာလြင့္ေနသူေဘးက
လိုက္ပါလာၾကတဲ့ စိတ္ေပကလပ္နာမ္႐ုပ္စပ္ေတြ
အျမတ္အသစ္ အသံတိတ္လွ်ပ္ျပက္ျခင္း အိပ္မက္-ရဲတိုက္
ဓားသမားပစ္ေပါက္လိုက္တဲ့ ေျဖာင့္ေျဖာင့္မတ္မတ္
အခ်စ္ေၾကာင့္ ေခါင္းေပၚကပန္းသီးဟာ
ဥယ်ာဥ္ေတာ္လမ္းကို ႏွစ္ျခမ္းဟလိုက္ၿပီး
အရည္႐ႊမ္းေသာအေစ့ကို ေနေရာင္ထဲ ေဖာ္ျပလိုက္တယ္
လိေမၼာ္ေရာင္ေျခာင္းေျခာက္ေပၚ မ်က္လုံး
တစ္ဘက္ႏိုးလာသူအမည္သည္ ေဒၚနလ္ဒ္ျဖစ္အံ့
ကြယ္ေပ်ာက္သြားေသာ ဘာသာစကားမ်ားထံမွ
သေဘာထားေၾကညာခ်က္ ရယူရန္
မ်က္ႏွာတစ္ျခမ္းသည္ အေမွာင္ထဲ ႀကိတ္ငို၍
အျခားတစ္ျခမ္းသည္ မုန္တိုင္းထဲ စြန္လႊတ္ေန၏
ေနေရာင္ထဲ၌ အရာရာသည္ တြန္႔လိမ္လို႔ေန၏

ဇယလ
၂ ဇန္ ကိုဗစ္၂၁

ေန႔လည္ခင္းၿမိဳ႕လည္ေခါင္လမ္းေပၚမွာ
ပန္းခ်ီကားေဘာင္ေျခလွမ္းေတြနဲ႔
သမန္းလူသားတစ္ေယာက္ ခပ္သုတ္သုတ္ျဖတ္ကူးသြား
မီးစိမ္းေတြေျပးေနတဲ့ ယာဥ္ေတြၾကားမွာ

ဇယလ
၂၉ ဒီ ကိုဗစ္၂၀

အိပ္လိုက္ရမွာထက္ အိပ္စက္ျခင္းရဲ႕
လမ္းခုလပ္ မင္းရဲ႕ တိုးလွ်ိဳေပါက္ေပါင္တံႏွစ္ဘက္ၾကား
ေလႀကိဳးဆြဲသစ္႐ြက္အ႐ွင္နဲ႔
ေၾကာင္ကေလး ခုန္ေပါက္ေဆာ့ကစား

နာရီသည္ေတြ
နယ္ျခားသြား

ေအးစက္သံတိုင္အိပ္စက္ထက္
ေနေရာင္ေတြ ကူးခပ္ၾကတဲ့
မင္းရဲ႕ဝမ္းဗိုက္သားနဲ႔ စိတ္တစ္ခတ္စာ ရင္သားႏုႏုဥဥေလးေတြ
ေလဟုန္စီးၾကတဲ့ ပင့္သက္ပု႐ြက္နီ
တစ္လႊာသားထဲ ႏွစ္မွ်င္ရက္႐ွယ္ သစ္သီးဖူးဖူး စူးစူးစိမ္းစိမ္း
ေမွာ္ရည္လိမ္းလို႔

ဒီမွာ
သံသရာအတိုင္း လုံးဝန္းေနတဲ့
ကိုယ့္မ်က္လုံးေတြ ျဖဳတ္လိုက္တယ္
မနက္မိုးလင္းမွာကို ထပ္ခိုးတေလွ်ာက္
ဇယ္ေတာက္တမ္း ကစားၾကမယ္
မင္းရဲ႕ စိုမွ်ဥ္းစမ္းစိမ့္ဝတ္ရည္ထဲ

ဇယလ
၂၇ ဒီ ကိုဗစ္၂၀

ဒီေန႔ေခါင္းေလွ်ာ္မယ္ဆိုၿပီး
ၾကယ္မိုးလည္းေႂကြစရာ က်ိန္းေက်ခဲ့သလား က်မ္းက်ိန္ရာမွာ က်ိန္စာတိုက္ၾကမ္းတမ္း ေလလြင့္ႂကြပ္ႂကြပ္အိပ္ကို လိုခ်င့္စဖြယ္သရဖူလား လမ္းျဖတ္ေျပးသြားတဲ့ အနာဂတၱမင္းသားကေလးငယ္ေလး ႏြမ္းျခင္းဝတ္႐ုံနဲ႔ပဲပြဲခ်င္းၿပီး မူးရစ္ေနဖို႔ပဲလိုတယ္ နတၳိအလွတရားသုညတ ရင္ထဲကေရခဲေတာင္ေတာင္ပံေတြ ကႏၲာရမွာျပဳန္းတီးပပ္ၾကားအက္ပါးဟက္ေတြအေငြ႕တေထာင္းေထာင္း လမ္းေဘးအမိႈက္ပုံးထဲ ႂကြက္တစ္ျခမ္းစားဂီတရင္တစ္မႊာ ေရမႊာလည္းေပါက္ တံတားတစ္စင္းရဲ႕အစဟာျပဴထြက္လာတယ္ ျပက္ရယ္မျပဳလိုက္ၾကပါနဲ႔ ႐ွင္ေကာင္းသန္လွမ႐ွိ႐ွာပဲ ဝတ္ေကာင္းစားလွလမ္းသလားလို႔ လူရဲ႕ပလူပ်ံေသြးေတြ အရိပ္မိုးေပးဖို႔ခံစားခ်က္ေရတိမ္နစ္ ေလတိုးလို႔ခ်ိန္သီးလိုလႈပ္ေနတဲ့ ေလွာင္အိမ္လြတ္ထဲကေလခြၽန္သံမွာ ကားေတြတဟုန္ထိုး ၈ထပ္တိုက္က ေလွခါးထစ္အေကြ႕ေခ်ာင္ကြယ္မွာ သူမေပါင္ၾကားထဲ သူ႕လက္ကိုေပးဝင္လိုက္တဲ့ အေမွာင္ျခမ္းထံ မ်က္လုံးတစ္ဘက္ဟာလင္းလို႔ ေျခသံေတြျပဳံဆင္းလာတဲ့အခိုက္ ခိုအုပ္ဟာ မိုင္းတစ္လုံးကိုခြဲၿပီး ထပ်ံသြားၾကတယ္ ေန႔ရည္ထဲမွာ သုံးၿပီးစြန္႔ပစ္ပတၱီးစေတြရဲ႕ လက္တံေတြ

ဇယလ
၁၇ ဒီ ကိုဗစ္၂၀