Author: zlkontempo

ပိုက္ထဲေရာက္ေနတဲ့လက္ေတြအမ်ားႀကီးပဲ သူတို႔ဟာအကာအကြယ္မေပးႏိုင္ၾက
ပိုက္ထဲရာက္ေနတဲ့လက္ေတြဟာအမ်ားႀကီးပဲ သူတို႔ဟာသူတို႔ကိုသူတို႔မကာကြယ္ႏိုင္ၾက
ပိုက္ထဲေရာက္ေနတဲ့လက္ေတြအမ်ားႀကီးပဲ
ခုတ္ျဖတ္ၿပီးပိုက္ထဲပစ္ထည့္ထားတဲ့လက္ေတြကို
လက္ပိုက္ၾကည့္ေနသူေတြအမ်ားႀကီးပဲ

ပိုက္ထဲကဘာေတာ့လ္တ္ဘရက္က္ေတြ
ပိုက္အျပင္ကတယူသံအာဏာရဲ႕ဆြာစတီကာေတြ

ဒီပိုက္ကိုဘယ္သူေထြးေပြ႕ထားမလဲ
ေသြးရဲသံရဲလက္ေတြရဲ႕ႏိုင္ငံေတာ္ရင္ခြင္ပိုက္
ဒီပိုက္ကိုဘယ္သူထမ္းပိုးထားမလဲ
ဦးေႏွာက္နဲ႔ကိုယ္နဲ႔အိုးစားခြဲထားတဲ့အ,ကာလရင္ျပင္ပိုက္
ဒီပိုက္ကိုဘယ္သူသယ္ေဆာင္ယူသြားမလဲ
တိုင္းျပည္တစ္ခုလံုးကိုေသြးအလိမ္းလိမ္းခုတ္ပိုင္းထားတဲ့
လမိုင္းမိုက္ ရိုင္းခိုက္ သမိုင္းဆိုးရဲ႕ပိုက္

ဒီပိုက္နဲ႔ဘယ္သူဓားထိုးခံမလဲ
လူမိုက္မို႔ဓားဆြဲရာလား
လူယဥ္ေက်းမို႔ေက်ာခိုင္းရာလား

ပိုက္ထဲတဆတ္ဆတ္လႈပ္ေနေသးတဲ့
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတက္တူးနဲ႔လက္မွာ
ခဗ်ၤားနာမည္ထိုးထားတာမဟုတ္ဘူးလား

ျမန္မာႏိုင္ငံပိုက္ေက်ာ္ျခင္း
ဒါဟာမွန္းစရာမလိုတဲ့ လာစမ္းမုခ်ေရႊတံဆိပ္ပဲ

ျမန္မာ့ရိုးရာ
ျမန္မာ့အစဥ္အလာ
ျမန္မာမႈျမန္မာအထာ
ဘုရားဒကာနဲ႔ရြာစားတို႔လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္
ကတံုးဆိုးနဲ႔ဗံုးမ်ဳိးေတြအေသဝဏာစ
သန္႔စင္သာသနာရံဘာလာနံေတြ…
Continue reading →

‘ၿငိမ္းခ်မ္းပါေစ’တဲ့
ပြက္ပြက္ဆူေရတစ္ခြက္မွာ
လၽွာက်က္သြားေစသလိုမ်ိဳးလား
မင့္ထံမွာမင္းထဲမွာငါအေငြ႕ပ်ံခ်င္ေနခဲ့တာ ျဖတ္သြားျဖတ္လာကံၾကမၼာေရ
ေလာကကမ္းပါးထိပ္မွာ (ပန္းဆိုးတန္းတံတားမွာ)
ပါဝါအပိတ္ခံထားရတဲ့နတ္တစ္ပါးအျဖစ္
ေဟာဟိုမွာ
လွရည္ေတြတစ္စက္စက္ယိုၿပီးမီးမလာေႏြေလာင္မီးထဲ
မင္းလမ္းျဖတ္ကူးေနတာ
ဝမ္းနည္းမႈအမ်ဳိးအစားတစ္ခုရဲ႕စည္းခ်က္ပဲလားေဟ့
ငါ့ရင္ထဲဝင္ခံုေနတာကို
ေၾကာင္ေသတစ္ေကာင္နဲ႔လွမ္းပစ္ေပါက္လိုက္တယ္ ေၾကာင္ကအနက္လံုးလံုးဆိုေတာ့စုန္းကိစၥလည္းပါမွာေပါ့
ငါျမင္တယ္
ေပါင္ေပၚကေမြးညင္းႏုေလးေတြရဲ႕ရွက္ျပံဳး
ငါပြတ္သပ္တယ္ နတ္ဖန္ဆင္းေျခဖဝါးေတြကေနေပါင္တံေတြထဲစီးေနတဲ့
နတ္ဒံုး
ငါေမးခြန္းထုတ္လိုက္တယ္ ငါဟာအမဲလံုးေမၽွာ္ ေလလြင့္ေခြးတစ္ေကာင္ရဲ႕
တတြန္႔တြန္႔မေသခင္ႀကိဳျမင္ဝိဥာဥ္လား
ေအးပါကြာ
မင္းဟာတရားစခန္းအႀကိမ္ႀကိမ္ျပန္
ဓမၼဈာန္အခါခါစီးေနခ်ိန္မွာ
ငါဟာခါလီျပန္ရတဲ့ခနၵာယာဥ္ေမာင္းေပါ့
‘ၿငိမ္းခ်မ္းမွာပါ’
မွန္ထဲပံုရိပ္ထင္ေနတဲ့မင့္မ်က္ႏွာကို
မွန္ေပၚမွာငါရမၼက္နဲ႔လ်က္တုန္းမို႔
အီဂ်စ္စုန္းေခြးအရဲ႕သြားရည္ေတြ
ငါ့တစ္ကိုယ္လံုးထဲကေခၽြးလိုထြက္လို႔
(မင္းထက္ေတာင္ပူျပင္းသလားေအာက္ေမ့ရတဲ့
၂၀၁၉ ေႏြ ကိုျပန္ဆင္ျခင္ၾကည့္ေတာ့လည္း
ယင္းဟာ မင္းရဲ႕ငါ့ကိုပစ္ပယ္ျခင္းမွာ
ေရခဲေခ်ာင္းေလးလၽွက္လို႔)
ငါဟာအျမဲအထီးက်န္သူပါကြာ Continue reading →

မင္းငါ့ကိုမခ်စ္ေတာ့ဘူးဆိုလည္း
ခ်စ္ခဲ့ဘူးသလိုဆက္လိမ္ေနလို႔ရတာပဲ
ေတာ္ရီးန္ ၁၀၀၀မီလီဂရမ္ ခ်ိဳလီးန္ ၅၀မီလီဂရမ္ အီႏိုဆီေတာလ္ ၅၀မီလီဂရမ္ နဲ႔ လိုင္ဆီးန္ ၅၀မီလီဂရမ္ အခ်ိဳးအဆပါဝင္တဲ့
သေဘၤာသီးစူစူစိမ္းစိမ္းေလးေရ
Green Papaya ကားထဲကေကာင္မေလးဟာ
မင္းကိုမမီပါဘူးကြယ္ Lolita ရဲ႕အတတ္ပညာ
ငါဟာလည္း Gone with the Wind ထဲက
Clark Gable ႏႈတ္ခမ္းေမြးအလတ္စားေလးေပါ့ ငါ့သူငယ္ခ်င္းႏွာဘူးဒစ္မင္းနဲ႔ မင္းခ်စ္တင္းေႏွာခဲ့တာ စစ္တြင္းရြာလံုးကၽြတ္ျပာက်တဲ့သတင္းအထိ
ငါသိသားပဲ
ေပါက္ျပဲသြားတဲ့အိုဇိုန္းလႊာထဲ လိင္ဆက္ဆံအၿပီးသာယာၾကည္ႏူးမႈနဲ႔မင္းမွိန္းေနရင္း ဖက္တီးရဲ႕ႂကြက္ၿမီးမည္းႀကီးကို
မင္းတစိမ့္စိမ့္စုပ္ေနခဲ့တာ
အခ်စ္ဟာအေဝးႀကီးပဲလို႔မေျပာလိုက္ပါနဲ႔
အခ်စ္ဟာျပံဳယမ္းဗီဇာ
ဩရွဝစ္ဇ္တ္ဆိုနာတာ
သားႏိုစ္ရဲ႕သိမ္းပိုက္လိုမႈမနက္ရမၼက္စာ
စက္ဆီေတြေပေနတဲ့ႏွလံုးသားစစ္စစ္ေအာ္ဂဲနစ္ပါ
ဘယ္တရားဓမၼကမွအစြဲခၽြတ္လို႔မရေတာ့ဘူး
ဩစေၾတးလ်ေကာ့ကတူးအေမာက္ဝါထာဝရေလးေရ
လႈိင္းပုတ္လို႔လာတင္တဲ့ဗီးနပ္စ္ပင္လယ္ခရုထဲ
မင္းနဲ႔ငါ ထာဝရဘုရားသခင္ဝွက္ထားတဲ့
အီဒင္ဥယ်ာဥ္သီးေတြပင္လံုးကၽြတ္စားခဲ့ၾကေသးတယ္
အခုေတာ့မင္းဟာ
ပယ္နေဆာနစ္က္ဘကၳရီသစ္နဲ႔
ႏႈိးမရတဲ့ဘာသာစကားအသစ္နဲ႔ေပါ့ Continue reading →

မေျပာေကာင္းမဆိုေကာင္းေပမယ့္
ေျပာရဆိုရမွာပဲေလ…
“ဘဲငန္းပစ္ဖို႔”အလာ
“ေဆာင္း”ထဲမွာ
“မ်က္လံုးလွလွတစ္စံု”ေတြ႕ခဲ့ရတဲ့
“၃၅ႀကိမ္ေျမာက္ေမွာ္ဆရာ”ရဲ႕”စပါယ္ေတြ”ပါ…
အကယ္၍မ်ား
“အမွန္တရားတစ္ခုတည္းကို
ေဟာေျပာဖို႔ကိစၥဟာ
နည္းနည္းေစာၿပီး
သိပ္ေနာက္က်သြားၿပီ”မဟုတ္ခဲ့ရင္…
အကယ္၍မ်ား
“လူ႔ဘဝဆိုတာ လွပတဲ့
ျပဇာတ္တစ္ပုဒ္” တကယ္ျဖစ္ခဲ့ရင္…
အကယ္၍မ်ား
“ဗီရိုေပၚမွာ ေရာဂါတစ္ခုခုရေနတဲ့
နာရီဟာ
ကၽြန္ေတာ့္နာမည္” ကိုသိသြားရင္…
အကယ္၍မ်ား
“လူတစ္ေယာက္ဟာ လူတစ္ေယာက္အေၾကာင္း
ငါဟာ ဒီ့ထက္ေကာင္းေအာင္ မေရးႏိုင္ပါဘူး။
ပိုေကာင္းေအာင္
အျခား ကဗ်ာဆရာမ်ား ဆက္ေရးၾကပါလိမ့္မယ္။”
မဟုတ္ခဲ့ရင္…
ဆိုပါစုို႔
“နယ္စပ္ျပည္သူေတြ”မို႔
ဆိုပါစို႔
“ငါေသခဲ့တာ
ငါတစ္ေယာက္တည္းေသခဲ့တာ
မနည္းဘူးပဲ။”
ဆိုပါစို႔.
“ငါျပန္မတက္ႏိုင္တဲ့ တြင္းဆံုးထဲ က်ေရာက္ခဲ့
ငါဘာသြားေကာက္တာပါလိမ့္”
ဆိုပါစို႔.
“တရားေတြ႕သေယာင္ တကယ္မေတြ႕ သေရြ႕
ေမ်ာက္ဘဝမွလံုးဝမေရြ႕”…
“အႏုပညာဟာ ဘဝ
ဘဝဟာ အႏုပညာ
လိုတာကို
လိုသလို
ပရိသတ္က ျဖည့္သြားရံုသာ။
ေပ်ာ္ဖို႔ မေကာင္းဘူးလား။”

ကိုေအာင္ခ်ိမ့္ေရ…ဆိုပါစို႔

အကယ္၍မ်ား

ကိုေအာင္ခ်ိမ့္ တိမ္းပါးသြားခဲ့ရင္

ေနရာဝင္ယူစရာလူ
ဘယ္သူမွမရွိဘူးဆိုတာပါပဲေလ…
Continue reading →