Author: zlkontempo

အဲေတာ့၊ ဂူကိစၥကလည္းမၿပီးေသး
ဒီေန႔ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီ၂ထည္
ဝယ္ခဲ့တယ္၊ ဝတ္မႈန္ကူးရတယ္၊ ေအာက္ခံဆိုတာ
အဓိပၸာယ္ လိုရာဆြဲေတြးေပါ့၊ ကူးသူပဲသိၾကတယ္
သမၻဴလမွာလည္း ရွိခဲ့မွာပါေလ
သမၻာနဲ႔
ၾကမၼာဟာ
ဘယ္လိုေျပာရမလဲ၊ ေရလြတ္ရာ ေျပးၾကတာေပါ့
‘မသိစိတ္ကို မယံုၾကည္ဘူး’တဲ့၊ အင္း…ေလ…
သိစိတ္နဲ႔ ယံုၾကည္လို႔မွမရတာ အင္းေလးကအစ
အင္းလ်ားကန္ ဘာေတြ က်ားကန္ထားလို႔လဲ

ကိုယ္ဆြဲထားတဲ့ႀကိဳးဟိုဘက္မွာ ဘာရွိသလဲ
အဲေတာ့၊ လူကိစၥဟာလည္း တျမံဳ႕ျမံဳ႕နဲ႔
ျမံဳ႕ရံုရွိေသး၊ ရယ္ေမာပစ္လိုက္ေပါ့
ရယ္ရတာ မေမာေသးတဲ့အထိ
ႏွစ္ခုနစ္ဆယ္ၾကာ အခုျပတဲ့ျပပြဲလို

ေသသူေတြဟာ
စိတ္လိပ္ေငြ႕ထဲ ျပန္ရွင္လာၾကတယ္
ရွင္သူေတြဟာ
စိတ္လိပ္ေငြ႕ထဲ ျပန္ေသသြားၾကတယ္

ဖိနပ္ဗလာနဲ႔ နင္းရတဲ့ ဖန္ကြဲစေတြ
ယိုင္နဲ႔ေလွကားနဲ႔ တက္ရတဲ့ အလင္းေပါက္
(ကိုခ်မ္းေအးေဇာ္လို႔ေျပာရင္ ငါ့က်ေတာ့
မေျပာဘူးလားဆိုတဲ့) စတီးေခ်ာင္း
ထည့္ၾကရေတာ့မယ့္ မူလေျခေထာက္ေတြနဲ႔
(ခ်စ္ေသာလူဆန္းလည္း ပါတာေပါ့)
Continue reading →

သားအိမ္ထဲမွာ အႀကိတ္ေတြ႕တယ္ ဟုတ္လား

လိပ္ျပာဟာ
လပတ္လမ္းေၾကာင္းထဲ
လြင့္စင္သြားေတာ့တယ္၊

အလင္းထဲ ဝင္လာပါ အျမင္ခံလိုက္ ဝန္ခံလိုက္ပါ

အဲဒီ အက်ိဳးအပ်က္လေတြဟာ
အဲဒီ အက်ိဳးအပ်က္ညေတြမွာ
က်ိဳးပ်က္စြာပဲ သာေနပါဦးမလား
စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ညာမေနခ်င္ေတာ့ပါဘူး

သားအိမ္ထုတ္လိုက္ရတယ္ ဟုတ္လား

သားအိမ္မရွိတဲ့မိန္းမဟာ မိန္းမစာရင္း အပယ္ခံလား

က်မသားအိမ္ဟာ ကိုယ့္လူသူ႔ဘက္သား
က်မယံုၾကည္ေအာင္ ေနခဲ့ေလေရာ့သလား

ဘာသားနဲ႔ ထုထားလို႔လဲ အနည္းဆံုးေတာ့
(ေယာက်္ားက ေျပာတယ္)
ပိေတာက္သား ၅က်ပ္သား

သားႀကီးငါးႀကီးလို သားစိမ္းငါးစိမ္းလို
က်မကိုယ္က်မ သားခြဲရေတာ့မယ္
သားတစ္ရဲ႕ မ်က္ရည္ဟာ သားနံရည္ပါပဲ
အဲဒါ က်မရဲ႕ သားၿမီးယပ္

က်မဟာ သားရည္က်က္နဲ႔လုပ္ထားတဲ့မိန္းမ
ျဖစ္သြားခဲ့ၿပီလား
ေလာေလာဆယ္ေတာ့ သားရည္စိမ္းဟာ က်မပဲ

ေက်ာခိုင္းခဲ့တာကို မ်က္ႏွာမူၿပီး
မ်က္ႏွာမူခဲ့တာကို ေက်ာခိုင္းရေတာ့မယ္
Continue reading →

ေသသြားရင္ ရာထူးခ်င္း အတူတူပဲ
ကတုတ္က်င္းထဲ ဆြဲယူၿပီး ေထာင္မတ္ထားရတယ္
အေလာင္းတစ္ေလာင္းစီ တန္းစီစနစ္
ငါလည္း ေနရာဝင္ယူလိုက္တယ္
လက္နက္မရွိေတာ့လို႔ ညာဘက္လက္ေမာင္းကိုပဲ
ေသနတ္တစ္လက္လို ဆန္႔တန္းထားလိုက္တယ္
ေဘးကရဲေဘာ္ေလးဟာ ပုပ္စျပဳေနၿပီ
သူ႔လက္ထဲက ေသာက္လက္စေဆးလိပ္ကို
ယူဖြာလိုက္တယ္ ရွိုက္လိုက္တယ္ ဖင္စီခံအထိ
အရုဏ္ဦးမွာ ရန္သူေတြတက္လာတာ
ငါတို႔ပစ္ခ်လို႔ မကုန္ဘူး
ရန္သူတစ္ေယာက္ဆို ငါနဲ႔ ေတာ္ေတာ္တူတာပဲ
ညာဘက္နားထင္က က်ည္ေပါက္အထိ တေထရာတည္း
ငါ လက္ဦးေအာင္ ပစ္ခ်လိုက္တယ္
အနည္းဆံုး ၆ခါေလာက္ ေသၿပီးတဲ့ဆရာႀကီးက
ထေယာင္တယ္ ‘ရဲေဘာ္တို႔၊ ဒီေန႔ဟာ …’
စကားမဆံုးခင္ ရႊံ႕ရုပ္လို မိုးထဲေပ်ာ္က်သြားေတာ့တယ္
မိုးလည္း တင္းၾကမ္းရြာေနတာ အဲဒီဘက္မွာ ဘယ္လိုလဲ
တန္ဖိုးရွိတဲ့ရႊံ႕၊ လံုးၿပီး လူျပန္လုပ္လို႔ရတယ္
ရႊံ႕တစ္ဆုပ္ကို ငါမ်ိဳခ်လိုက္တယ္
အခ်က္ျပမီးေတြဟာ ညေကာင္းကင္မွာလင္းၿပီး
ျဖာက်သြားတယ္ (အဲဒီတုန္းက
ျပည့္ၿဖိဳးတဲ့ မင္းရဲ႕ရင္သားေတြအတိုင္းပဲ)
ငါမရွိေတာ့ရင္ မင္းေနာက္မီးလင္းမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး
လၽွပ္စီးဝင္းလက္ၿပိဳးျပက္သြားတဲ့အခိုက္မွာ
ေဘးမွာ ငါ့အေလာင္းကို လာသယ္ေနပါေပါ့လား
ငါ့ကိုငါ ၿပံဳးျပလိုက္တယ္

ဇယလ
၃ ဂ်ဴလိုင္ ‘၁၈

အဲဒီေရေအာက္က
အဲဒီမွန္ထဲ ဘယ္သူ
ဆင္းငုပ္ၾကည့္ေတာ့သလဲ

အလြန္႔အလြန္ပဲ
ကိုယ္ေတြ ႂကြယ္ဝႏြမ္းပါးခဲ့ၾကၿပီ
အဲဒီေရေပၚလည္း ေသးေပါက္ခဲ့ၾကၿပီ

ေလးလံတဲ့ အရာတိုင္းဟာ
သူ႔ပမာဏရဲ႕ ေရထြက္တယ္
ဥပမာ ထမ္းထားရတဲ့ မျမင္ရတဲ့အရာေပါ့

အိပ္မက္မည္းထဲ ေရမည္းေတြ

ေဩာ္…ဒါနဲ႔ ခဗ်ၤားလည္း
လက္သည္း ေျခသည္း စိတ္သည္းေတြ
ရွည္လာတတ္ရန္ေကာ

ေန႔လင္းေၾကာင္ေတာင္မွာ
ခဗ်ၤားလည္း ရုတ္တရက္ေမွာင္သြားပံု

ျပံဳးကြယ္လိုက္ၾကတာပဲေပါ့
စစ္ေရွာင္သတင္းကို ေဘာလံုးပြဲနဲ႔ အစားထိုး
စိတ္ရဲ႕ေထာင့္စြန္းကေန တြန္းခ်လိုက္တယ္

အမ်ိဳးအမည္မသိ
ရွားပါးသတၱတစ္ခု
ကိုယ့္ထံ ရုပ္သ႑ာန္လာျပလို႔ ….

ကိုယ္က ေမ့ေပမယ့္
သူက မေမ့ဘူး
ေဆးလိပ္တစ္လိပ္ ေကာက္ထုတ္ေသာက္သလို

ကိုယ့္ေျခေခ်ာင္းေတြဟာ
ကိုယ့္ကို ျပန္ၾကည့္ေနသလို

ဇယလ
၁ ဂ်ဴလိုင္ ‘၁၈

သံသရာျမင္ကြင္းထဲ ေရဆင္းေသာက္ၿပီး
ျပန္တက္မလာတဲ့ အနႏၱၾကယ္ရယ္
ပန္းကန္ျပားထဲ ငရုတ္သီးစိမ္းစိမ္းေလးေတြ
ခရမ္းခ်ဥ္သီးပါးပါးေလးေတြနဲ႔ ရခိုင္လက္ရာ
မရြတ္သုပ္ရယ္ ျဖစ္ၿပီးခဲ့သမၽွနဲ႔ လာလတံ့ေသာ
ႏွာေခါင္းထဲ ဝင္ကပ္တဲ့ ကံတရားရယ္
တကယ္ေတာ့ အေရးႀကီးတာဟာ တည္ေဆာက္ပံုေတြပဲ
လိင္နံ႔နဲ႔ေခၽြးနံ႔ သမေနတဲ့ မင္းရဲ႕ခ်ိဳင္းကို
ကိုယ္(ျပန္)တည္ေဆာက္ၾကည့္ေန(မိ)ပါရဲ႕ေလ
မရြတ္ရယ္ ခရမ္းခ်ဥ္သီးရယ္ ကံတရားရယ္
သံသရာရယ္ ၾကယ္ရယ္ မင္းလည္းစိတ္မရွည္
ကိုယ္လည္းစိတ္ရႈပ္ရတဲ့ မင္းရဲ႕ ျဖဳတ္ရခက္တဲ့
လက္ခ်ဳပ္ၾကယ္သီးကြင္းနဲ႔ လက္ခ်ဳပ္ၾကယ္သီးေတြရယ္
(မင္းအျပံဳးက ေျပာေနတယ္
ရေအာင္ခၽြတ္ေလကြယ္)
တည္ေဆာက္ခ်က္ တက္ခ္စ္ေတြရယ္ Continue reading →