Author: zlkontempo

အဂၤလိပ္စာသင္ၾကားေရးနဲ႔ ကဗ်ာေပၚ စြဲလမ္းၿပီး ေျပာခ်င္ခဲ့တာေတြဟာ အတိတ္ဘဝဆုေတာင္း မွားေလခဲ့သလား…. သိစရာမလိုပဲ ျဖစ္ေနၾကတဲ့ သမိုင္း – ယဥ္ေက်းမႈ – ကဗ်ာမႈမွာ က်ေနာ္အမိႈက္ဖြမိတာလား… ေတာင္းပန္ဖို႔ကလည္း ဘဝနဲ႔ခ်ီေနာက္က်ခဲ့ၿပီး ဝဋ္မကုန္ေသးလို႔ ဆက္လုပ္ရဦးမွာပဲ ထင္ပါတယ္…. အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ က်ေနာ္အမွန္တကယ္ ပင္ပန္းေနရပါၿပီ…. ကဗ်ာေၾကာင့္ ေငြေၾကးအားျဖင့္လည္း ေငြရာမဝင္ခဲ့ရပါဘူး… ဆဲစကားေတြ မဟုတ္ရင္ မေကာင္းတတ္လို႔ႏွမ္းျဖဴးစကားေတြပဲ ၾကားခဲ့ရပါတယ္… ပသို႔ဆိုေစေလဆိုၿပီး ဆက္လုပ္ေနခဲ့ျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္…. ၂၀၂၁မွာ အကယ္၍ ႏွစ္ကာလမ်ားက ‘၂၀ – ၂၁ အေမရိကန္ ကြန္တမ္ပရီကဗ်ာ’ရယ္ ‘ဆူရီယလ္မိုးေကာင္းကင္’ရယ္ the key collection က ‘အို႐ွင္န္ ဗူေအားဝ္င္း’ကို အကယ္၍ထုတ္ျဖစ္ခဲ့ရင္ ေက်းဇူးတင္စြာနဲ႔ နားလိုက္ဦးမယ္လို႔ ထင္ပါတယ္… ၿဗိတိသွ် ဆူရီယ္လ္ကဗ်ာဆရာ ေဒးဗစ္ဒ္ ဂက္စ္ကြိဳင္းန္ အယ္မ္ဖက္တမင္းန္အစြဲနဲ႔ စိတ္ဓာတ္က်ေရာဂါေၾကာင့္ စိတ္က်န္းမာေရးေဆး႐ုံ (အ႐ူးေထာင္) ေရာက္ေနတုန္း ဆရာမတစ္ေယာက္က လူနာေတြကို ကဲ လာလာ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ႐ြတ္ျပမယ္ဆိုၿပီး ႐ြတ္ျပလိုက္တာ ေဘးက ေဒးဗစ္ဒ္ ဂက္စ္ကြိဳင္းန္က အဲဒါက်ေနာ္ေရးခဲ့တာလို႔ေျပာေတာ့ ဆရာမက လူနာတစ္ေယာက္လိုပဲ ဆက္ဆံၿပီး အင္းေပါ့ အင္းေပါ့ ဟုတ္ပါတယ္ေလလို႔ ႏွစ္သိမ့္သံနဲ႔ ေခ်ာ့လိုက္တယ္… အျခားအရပ္ေဒသမွာဆို က်ေနာ္လူတစ္မ်ိဳးေပါ့… ဒါဆိုထြက္သြား ဆိုရင္လည္း ထြက္သြားရမွာပါပဲေလ… ကဗ်ာမွာ ေနစရာမ႐ွိတဲ့ ေျခသလုံးအိမ္တိုင္တို႔ရဲ႕ စိတ္တြင္းဘဝ သိေနရပါၿပီေလ… ခ်စ္ေသာကိုခင္ဝမ္းရဲ႕ ‘က်ေနာ္သြားေတာ့မယ္’ကို ႏွလုံးသည္းပြတ္အထိ နားလည္ခဲ့ရသလိုပါေလ…. an exile in my home country… ႀကိဳးစားခဲ့ပါတယ္… သိၾကပါေစေတာ့ရယ္လို႔… ေရခံေျမခံနဲ႔ သိျခင္းဟာ သဟဇာတ ျဖစ္ခ်င္မွျဖစ္မယ္ဆိုတာ နားလည္သေဘာပိုက္ရင္း…. ဒုတိယကမၻာစစ္ႀကီးၿပီးေတာ့ ယန္းေပါလ္ဆာ့တ္ရ္ကို အမႈဖြင့္ခဲ့တယ္… လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ကို ဂ်ာမန္နာဇီလက္ထဲ ေသေစခဲ့မႈနဲ႔.. အဲဒီေကာင္ေလးဟာ မ်က္မျမင္မိခင္အိုကို ၾကည့္႐ႈေစာင့္ေ႐ွာက္ေနရခ်ိန္မွာ ဘာလို႔ ျပင္သစ္ေျမေအာက္ဆက္သြယ္ေရး လုပ္ခိုင္းခဲ့တာလဲတဲ့… ဆာ့တ္ရ္ေျပာတယ္… သူအ႐ြယ္ေရာက္ၿပီ သူ႕စိတ္နဲ႔သု႔ဘဝ လြတ္လပ္စြာထူေထာင္ခြင့္႐ွိၿပီ မိသားစုတာဝန္႐ွိတယ္ေနာ္လို႔ ေျပာေတာ့ နာဇီေအာက္က လြတ္ေျမာက္ရင္ မိသားစုမ်ားစြာအတြက္ အက်ိဳး႐ွိမယ္လို႔ သူယုံၾကည္စြာေျပာခဲ့လို႔ တာဝန္ေပးခဲ့ရတာပါတဲ့… သူ႕စက္ဘီးကေလးနဲ႔ သတင္းပို႔ဖို႔သြားရင္းဖမ္းဆီးခံခဲ့ရၿပီး ပစ္သတ္ခံခဲ့ရပါတယ္… က်ေနာ္ဟာ သူနင္းခဲ့တဲ့ စက္ဘီးေလးရယ္ပါ

ဇယလ
၃ ဇန္ ကိုဗစ္၂၁

“နစ္က္ဆင္ရဲ႕ ‘ကင္း’
ငုယင္သီဘင္းရဲ႕ ေတာ္လွန္’ကြင္း’နဲ႔
ခ်က္တယ္။
ဘယ္ထြက္ေျပးမလဲ
ဗီယက္ေကာင္း’ျမင္း’နဲ႔လည္း
ေထာက္ထားတယ္။
ကေမ႓ာဒီးယား
‘ရထား’ကလည္း ႐ွိေသးတယ္။
နစ္က္ဆင္န္ရဲ႕ ‘ကင္း’
မဆင္းႏိုင္ မတက္ႏိုင္ က်ၿပီ။”
ဥယ်ာဥ္ထဲ ေျမပဲဆားေလွာ္ထုပ္ဝါးရင္း
အရည်ပျော်ကျနေတဲ့
လူေသေကာင္အေလာင္းဟာ
လက္ခုပ္လက္ဝါး ထတီးပါေတာ့တယ္။ ။

ဇယလ
၂ ဇန္ ကိုဗစ္၂၁

(မွတ္ခ်က္။ ၂၀ရာစုေႏွာင္းပိုင္း ျမန္မာကဗ်ာမွာ သမိုင္းဝင္ထင္႐ွားခဲ့တဲ့ ကဗ်ာ၂ပုဒ္ ျဖစ္ပါတယ္။ မူရင္းေတြကို သိသူေဖာ္စား၊ မသိသူေက်ာ္သြားေပါ့။ ကဗ်ာျပဳလုပ္ျခင္းမွာ ဘာစည္းညာစည္းေတြကိုလည္း စဥ္းစားခ်င္ရင္ စဥ္းစားစရာ။)

ေဒၚနလ္ဒ္ေတာ့ေဒၚနလ္ဒ္ပဲ
ဘာသဲလ္မ္းလား ဘာသလ္မီလားဟာ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္
အိပ္ေပ်ာ္ရင္း ေမ်ာလြင့္ေနသူေဘးက
လိုက္ပါလာၾကတဲ့ စိတ္ေပကလပ္နာမ္႐ုပ္စပ္ေတြ
အျမတ္အသစ္ အသံတိတ္လွ်ပ္ျပက္ျခင္း အိပ္မက္-ရဲတိုက္
ဓားသမားပစ္ေပါက္လိုက္တဲ့ ေျဖာင့္ေျဖာင့္မတ္မတ္
အခ်စ္ေၾကာင့္ ေခါင္းေပၚကပန္းသီးဟာ
ဥယ်ာဥ္ေတာ္လမ္းကို ႏွစ္ျခမ္းဟလိုက္ၿပီး
အရည္႐ႊမ္းေသာအေစ့ကို ေနေရာင္ထဲ ေဖာ္ျပလိုက္တယ္
လိေမၼာ္ေရာင္ေျခာင္းေျခာက္ေပၚ မ်က္လုံး
တစ္ဘက္ႏိုးလာသူအမည္သည္ ေဒၚနလ္ဒ္ျဖစ္အံ့
ကြယ္ေပ်ာက္သြားေသာ ဘာသာစကားမ်ားထံမွ
သေဘာထားေၾကညာခ်က္ ရယူရန္
မ်က္ႏွာတစ္ျခမ္းသည္ အေမွာင္ထဲ ႀကိတ္ငို၍
အျခားတစ္ျခမ္းသည္ မုန္တိုင္းထဲ စြန္လႊတ္ေန၏
ေနေရာင္ထဲ၌ အရာရာသည္ တြန္႔လိမ္လို႔ေန၏

ဇယလ
၂ ဇန္ ကိုဗစ္၂၁