Author: zlkontempo

ဘာရာဏသီေမြးဖြားစကို ငါ
ထိုင္ၾကည့္ေနတယ္
ဘာဘီလံုျမစ္ေဘး ငါ
သူ႔ကို ပုခက္လႊဲခဲ့တယ္
ဧရာဝတီလား
အုအူဝဲေလးကို ငါ
ေခ်ာ့ျမဴခဲ့တယ္
ငါဟာ သိပ္အိုမင္းေနၿပီး
ကေလးပါ
ကမၻာႀကီးကို လင္းတစ္လွည့္
ေမွာင္တစ္လွည့္ ငါ
လႊဲေနတာပါ Continue reading →

ေပ်ာက္သြားတဲ့ ေၾကာင္ေလးကိုရွာဖို႔ အေဖာ္ေခၚတယ္။
ေနာက္ပိုင္း ေၾကာင္ကိုရွာဖို႔ထက္ ေဆာ္ဖို႔က မ်ားပါတယ္။
ေပ်ာက္သြားတဲ့ေၾကာင္ကိုေတာ့ ဒီေန႔အထိ
ျပန္မေတြ႕ၾကေသးဘူးေပါ့။
စကတည္းက အဲဒီေၾကာင္ရွိမရွိ ေမးလည္းမေမးေတာ့။
ေပ်ာက္သြားတဲ့ေၾကာင္အစား
သူတို႔ၾကားမွာ ေၾကာင္တစ္ေကာင္ကို ေတြ႕ရွိေပါ့။
မေပ်ာက္မခ်င္း ေၾကာင္တစ္ေကာင္လို ခ်စ္ၾကေပါ့။
ေပ်ာက္သြားတဲ့ေၾကာင္လည္း ျပန္မလာေစနဲ႔ေတာ့။

ဇယလ
တနလၤာ ၁၂ မတ္ ‘၁၈

လၽွပ္တျပက္မွာေပါ့ သူ႔ရင္ထဲျမပ္ထားတဲ့
ေသတၱာေသးေသးေလးဟာ
အသံထျမည္တယ္
ဂေလာက္ဂေလာက္ဂေလာက္နဲ႔ ေျခာက္ကပ္ေနတဲ့
ဟာသခါး ေျခာက္ကပ္ၿပီး စိမ္းလန္းေနေသးတာ
အစိမ္းခ်ဳပ္ႀကီးနဲ႔ သူ႔ကိုယ္သူ ျပန္သူစိမ္းဆန္ေနတာ
သူ႔ကို ထည့္ပိတ္ထားတာ
သလားခဲ့တဲ့လမ္းေတြရဲ႕ ဇာတ္လမ္းေတြထဲမွာ
သူေရြးတဲ့လမ္းေတြဟာ ဇာတ္ဝင္ခန္းအမွားေတြ
ဖံုးလိုက္ ဖိလိုက္ ဖံုးဖိလိုက္ ဖံုးအုပ္လိုက္ အို
အဲဒီဘက္က ဘာဖုန္းေခၚသံမွ မၾကားခ်င္ဘူးလို႔ဆို
အသံခ်င္းေတာင္ ေဆြခန္းမ်ိဳးခန္းျဖတ္ထားတဲ့
အဲဒီၿခိမ္းသံခ်မ့္ခ်ိမ့္မွာ
ခမ်ာ ပိုးစိုးပက္စက္ လိမ့္ရေတာ့တာပဲ
အလိမ့္ဆိုးနဲ႔ ဆိုပါေတာ့
ၾကည့္စမ္း သူ႔ရဲ႕ငွက္ေသေျခေထာက္ေကြးေလးလို
ေပ်ာ္ရႊင္မႈလိုလို ေကြးေသးလွီေလး
ၾကည့္စမ္း သူ႔ရဲ႕ကိုယ္တစ္ပိုင္းေသကို ဝွက္ထားတဲ့
ကုတ္အက်ႌမည္းႀကီးထဲမွာစားေသာက္ေနသံေတြ
ၾကည့္စမ္း သူ႔ရဲ႕တိမ္းေမွာက္ခဲ့တဲ့ ဆနၵကုန္စည္ေတြ
သူ႔မ်က္ႏွာက်ကြဲလို တြန္႔လိမ္ေနၾကတဲ့ အကြဲစေတြ
အဲဒါမဟုတ္ရင္ သူဟာဘာျဖစ္လို႔
ျပံဳးလိုက္တိုင္း မ်က္ရည္ဝဲတာ လက္စလက္နတစ္ခုလား
Continue reading →