ၾကယ္ေတြျဖစ္မလာမီ လေတြျဖစ္မလာမီ
ဘလိတ္ဓားေတြ ေသြးေတြ ေသြးတိတ္ေဆးေတြ
ျဖစ္မလာမီ ပတ္တီးေတြ ပတ္တီးေတြျဖည္ၿပီး
မင္းျဖစ္မလာမီ မံမီတစ္ေယာက္မင္းထပ္ျဖစ္မလာမီ…
သူမရဲ႕စကပ္ကို လွန္ျပတယ္
ေပါင္ေဖြးေဖြးမွာ ေပးထားတဲ့ ဆုတံဆိပ္ေတြ
မ်ဥ္းၿပိဳင္ေတာင္တန္းမို႔ေလးေတြ
ျခစားအခ်စ္ေတာင္ပို႔ေလးေတြ (‘မနမ္းခ်င္ဘူးလား’)
ဘုရားသခင္ကို ညိႇဳ႕ခဲ့တာေလ ဘာကို႐ွင္းျပရမွာလဲ
ေသခ်င္လို႔မဟုတ္ဘူး ေသခ်င္တာ တစ္ခုခု ေသသြားေစခ်င္တာ
မေသခ်င္ဘူး ဘာမွမခံစားေတာ့တာ ဘာလဲဆိုတာ
နာက်င္မႈကို ဒဏ္ရာနဲ႔ပြတ္ရတာ ေပ်ာ္စရာပါပဲ
ဖန္ကြဲစလည္း ရပါတယ္ ကိုယ့္ကြဲစနဲ႔ပဲ ကိုယ္ကြဲ႐ွရတာ
ဖန္ကြဲစဟာလည္း ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ပဲ မဟုတ္ဘူးလား
အလကၤာရဲ႕သေကၤတ ဒီစကားဟာ မလွဘူးလား
အင္အားသုံး သိမ္းပိုက္ဖ်က္စီးခံရတဲ့ၿမိဳ႕ေတြ
ေသနတ္တစ္ခ်က္မေဖာက္ရပဲ ၿမိဳ႕ရဲ႕ေယာနိဝကို
ဟေပးလိုက္ရတာေတြ ရာဇဝင္မွာ မွန္ဘယ္ႏွစ္ခ်ပ္
႐ုပ္လပ္ေနတဲ့ ႐ုပ္ကလပ္ေတြ
ပထမဆုံးအႀကိမ္တုန္းက ကမ႓ာႀကီးဟာ ရပ္သြားတယ္
ေရျပင္ထဲငုံ႔ၾကည့္ ကိုယ့္မ်က္ႏွာကိုယ္ျမင္
ခ်စ္ခင္စြဲမက္စြဲလမ္း ပန္းတစ္ပြင့္ျဖစ္သြားတာ
ဒ႑ာရီလာ နာဆစၥပ္စ္တဲ့လား ဟားဟားဟား
စိတ္အေရျပားမွာ ႐ွေသာအရာနဲ႔
႐ႊပ္ကနဲ ႐ႊပ္ကနဲ (အေမေရ႕) ႐ႊပ္ကနဲ
စြန္းထင္းကြက္ ပြက္ပြက္ဆူေရထဲက ေရသူမ
“ဟီး… ဘဝဖတ္စာ ေရးျခစ္ရာေလ ကဗ်ာလို႔ပဲ မွတ္လိုက္တယ္
ဒီတစ္ခါ ႐ွင့္လက္နဲ႔ ကိုယ္တိုင္လွီးတာ ခံခ်င္တယ္”
ဇယလ
၁၅ ဇန္ ကိုဗစ္၂၁