ျဖတ္လမ္းမရွိဘူး။ ပ်ံသန္းမႈအတတ္ပညာပဲရွိၿပီး
ေတာင္ပံေမြးေတာင္မေပါက္ရင္
ေရပဲဆင္းငုပ္ရေတာ့မယ္/တယ္
ေနာက္ဆံုးေပၚေတြ႕ရွိတဲ့ အသိရိုင္းကို
ပဒိုင္းသီးနဲ႔ ဘလိုင္းႀကီးခ်က္စားမလား
ဒီကေနသြားရင္ ဘယ္ေရာက္မလဲမသိတဲ့
အရိုင္းဘလိုင္းေတာင္ပံေတြ ေရာင္လၽွံေတြနဲ႔
လိပိုင္ကအစ ဆိုပါစို႔ ေမာင္ပိုင္စီးအထိ
ဇိမ္ခံေရွာ့ပင္းဂ္စင္တာကအစ ရသသစ္ထုတ္လုပ္မႈအထိ
ဇိနတၳပကာသနီကေန ဇိနတ္သ္အာမန္းခ်က္ထဲအထိ
‘အေမေရ၊ သားကို ခက္တဲ့ကဗ်ာေတြ ကိုက္ေနတယ္’
‘ျပန္ကိုက္လိုက္ေပါ့၊ သားရယ္၊ သားကိုအေမ
ဘယ္လိုေမြးခဲ့ရတယ္ ျပန္သြားမႈပဲေပါ့’
အင္စတီက်ဴးရွင္း ယ(ာ)ဥ္ေက်းမႈရဲ႕အေရျပား
တစ္ဝမ္းတစ္ခါး စပ္သလား
မင္းေျပာတယ္ ယုန္တစ္ေကာင္ထြက္ေျပးသြားတဲ့
ဆူညံသံကို နားမလည္ဘူးတဲ့။ ဦးေႏွာက္ထဲက
ဝါယာရင္းဂ္ေတြဟာ ေရွာ့(က္)ရွိတယ္
လက္တစ္ဖက္ဝါဒနဲ႔ ဓမၼကို ဖမ္းခ်င္ဦး
ငါ့ကို ကိုယ္က်င့္တရားစံႏွံုးနဲ႔ပဲ ဖတ္ေတာ့မွာလား
ငါဟာ ရသတည္ေဆာက္မႈဆိုတာ မရႈေတာ့ၿပီလား
သူကိုယ္တိုင္ႀကိဳးရႈပ္ေနသူက ေျပာတယ္
‘လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေရးပါ’ တဲ့
သူ႔ႀကိဳးေတြကိုသူ ‘လြတ္လြတ္လပ္လပ္’ ဖတ္သလား
တန္မွရၾကတာလို႔ ၁၂ရာစုျပင္သစ္ခရစ္ယာန္ဘုန္းႀကီး
တစ္ေယာက္ ေျပာဘူးတယ္ဆိုလား
ဘူတန္မွာ လူသ႑ာန္ဖန္ဆင္းတတ္တဲ့ ႏြယ္ပင္ဆိုလား
ကဗ်ာဟာ ေလမႈတ္တူရိယာပါပဲေလ
ကိရိယာပါပဲေလ ဒါေပမယ့္ နာမ္မႈတ္တဲ့ႀကိယာ
ရြာမွာ
ညအခါ လသာသာ ကေလးေတြ ေဆာ့ကစားေနၾကတာ
ရြာထိပ္ေညာင္ညိဳပင္အိုႀကီးက တေစၧအိုႀကီးဟာ
ဒါေတြငါသိၿပီးသားပါလို႔ တီးတိုးအိုႀကီးခ်ရင္း
ခိုးခိုးၾကည့္လို႔ ေနရွာတာ
ေၾကာ္ျငာလည္း မဝင္ဘူး၊ အလံကိုလည္း အေလး
ျပဳစရာမလိုဘူး၊ ေရဆင္းငုပ္ဖို႔ပဲ လိုတယ္
ပလံုစီပူေဖာင္းေလးေတြမွာ
တြင္းနက္ထဲက ဆင္းသက္လာတဲ့
သက္တံေတြ တလၽွပ္လၽွပ္
လကို ေမာ့ၾကည့္မွျမင္ေပမယ့္ လေရာင္ကို
ေမြးရာပါမ်က္မျမင္တို႔ ခံစားၾကရတယ္
သုေတသနေတြ႕ရွိခ်က္
အဲဒါဟာ စီးလို႔သာေနတယ္
ဇယလ
၈ ဂ်ဴလိုင္ ‘၁၈