ကိုယ့္ကမၻာဟာ အက်ယ္ႀကီးပဲ
အဲဒါကို နတ္ျမင္းပ်ံေတြ ေထာက္ခံတယ္
အျပင္မွာ အမွိုက္ပံုႀကီး မီးေလာင္ေနတာ ရာသီဥတုဟာ
ပုလင္းထဲ ပိတ္မိေနတယ္ ငါမင္းကို သတိရေနတာ
စကားလံုးမဲ့ကဗ်ာအတိုင္းသား ျဖစ္ေနတယ္
၁၁၄ႏွစ္စစ္ေဘးဒုကၡသည္ အဖြားအိုလည္း ေပၚလာတယ္
မီးေလာင္ေနတဲ့ထိုင္ခံုက ငါမထပဲ အခ်စ္ကဗ်ာ
တစ္ပုဒ္ၿပီးတစ္ပုဒ္ မီးစာေကၽြးလိုက္တယ္
ၿပီးခဲ့တဲ့သႀကၤန္တစ္ရက္က မင္းကို ေခြးစားသြားခဲ့တယ္
အို… လိပိုင္… အို… ေလာဝ္ဇူး… အို… တူဖူး…
ဘယ္ႏွစ္လမေလၽွာ္ရေသးတဲ့ ဝတ္ရံုနံေဟာင္ထဲ
လက္ထိုးထိုးၿပီး ပုေလြဆီက ဂီတကို လႈပ္ခါတာ
ပုေလြသံဟာ လ,ေရာင္ကို တစ္လႊာစီ ခၽြတ္လိုက္တာ
အဲသေလာက္ကို လွပေနလား စစ္ကမ႓ာႀကီးေရ႕
အေမရိကန္အင္းဒီးယန္းတို႔ရဲ႕ ျမင္းေတြဟာ
ပုၾကလို႔ ဒိ(ပ္)အစ္ေမ့ဂ်္ကဗ်ာ ေပၚလာသတဲ့လား
ေလာ္ရ္ကာရဲ႕ အစိမ္းေရာင္ဓား ရင္မွာတန္းလန္းနဲ႔
ညေန၅နာရီခြဲမွာ ကၽြဲရိုင္းဟာ ေသမင္းလိုထလာတယ္
မွန္ထဲမွာ ကိုယ္ႏွာမႈတ္လိုက္တယ္
ဆိုပါေတာ့
အာဏာရွင္တစ္ေယာက္နဲ႔ ေရြးေကာက္ခံသမၼတတို႔
လက္တြဲခ်ိတ္ၿပီး လစ္ဘရလ္ဒီမိုကေရစီဟာ အဆံုးေတာ့
အာဏာရွင္နဲ႔ လက္တြဲခ်ိတ္ရတယ္လို႔ ျဖစ္လာတယ္
မင္းရဲ႕ အညိဳေရာင္ရင္သီးေတာင့္ေတာင့္ေလးဆီ
ကိုယ့္ေခါင္းကို ဆြဲေပြ႕လိုက္တယ္
သဃၤန္းျခံဳစစ္သည္မ်ား ၿမိဳ႕သိမ္းရာဂက်ဴးပြဲမ်ား
ေလၿငိမ္ထဲ ျမင္းရုပ္ဟာ လႈပ္ခါလို႔ေနတယ္
ရိုဟင္ဂ်ာအေၾကာင္း ရခိုင္ကဗ်ာဆရာေတြ ေရးၾကတာ
ျမင္းရုပ္ထဲ ေလဟာ လႈပ္ခါလို႔ေနတယ္
မင္းရုပ္ထဲ ငါဟာ လႈပ္ခါေနခဲ့ဘူးသလိုေပါ့
ဘိန္းရြက္ကို အမႈန္႔ႀကိတ္လ်က္ရတာ
မင္းဆီပဲ မီးလၽွံေတြထဲ ငါကိုက္ခဲေနတယ္ေပါ့
ဇာတ္လမ္းထဲ ျပန္ဝင္လိုက္ရမလားလို႔
ငါကငါ့ကို ေမးတာကို ငါ့ကိုငါက ျပန္ေငါ့တယ္
ဇာတ္လမ္းေတြ ရွိေသးလို႔လားတဲ့
ဂ်က္(က္)ဒယ္နီယလ္ရဲ႕ တက္နစီးဝွစၥကီထဲမွာေတာ့
ကိုလာနဲ႔အခ်စ္ေတြ ရွိတုန္းပဲ
ျခင္ႏွစ္ေကာင္သံုးေကာင္ လာကိုက္တယ္
မင္းရဲ႕အနမ္းေတြကေတာ့ ငါ့ေပၚေရွးဦး
ေက်ာက္ေခတ္လူသားေတြရဲ႕ ေသြးအလူးလူးပဲ
ဆိုကၠီဆိုတာ မင္းေျခေခ်ာင္းေလးေတြၾကားထဲ ထင္းလို႔
မင္းစိတ္ဝိညာဥ္ရဲ႕ ဘရာကို ငါနာမ္နဲ႔ခၽြတ္ခဲ့ေပါ့
အခ်စ္ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ငါရလိုက္ၿပီ
ငါ့လည္ဆံေမြးေတြဟာ ေထာင္ေနတာပဲ
လေရာင္ထဲ ငါ့အေရျပားဟာ ပိုးသားပကတိ အရွိအတိုင္း
မင္းရဲ႕ အက်ႌၾကယ္သီးတစ္လံုးကို
ငါကိုက္ၿပီး ျမိဳခ်ခဲ့ဘူးတယ္။ ။
ဇယလ
၂၇ ဧၿပီ ‘၁၈