ဖတ္စ၊ဖတ္စဥ္၊နဲ႔ဖတ္ၿပီးမွာ ကိုယ့္အာရံုခံစားမႈေတြ အိေျနၵမရေလာက္ေအာင္ ရိုးတိုးရြတျဖစ္လာရင္ အဲဒါကိုယ့္အတြက္ကဗ်ာေကာင္းတစ္ပုဒ္ပဲလို႔ ‘သိ’ရတယ္။
အႀကိမ္ႀကိမ္ဖတ္ၿပီး၊ အႀကိမ္ႀကိမ္အရသာၿဖိဳးေမာက္လၽွံက်ၿပီ
အႀကိမ္ႀကိမ္သာယာၿပီးမွ အဲဒီကဗ်ာပုဒ္ကို တံုးလံုးခၽြတ္ၿပီး ပစၥည္းတစ္ခုစီကို အႏုစိပ္ေလ့လာေတာ့တယ္။
အစိတ္အပိုင္းနဲ႔ တစ္ခုလံုးၾကား ဘယ္ေနရာမွာ ကဗ်ာဓါတ္စီးသလဲလို႔ ေျပာလို႔မရရပါဘူး။ ဒါေပမယ့္၊ အစိတ္အပိုင္းေတြကိုတစ္လံုးတစ္စည္းျဖစ္ေစၿပီး ကဗ်ာျဖစ္ေစဖို႔ကေတာ့ ဓာတ္ျပဳမႈကေန ဓာတ္စီးမႈျဖစ္ဖို႔ လိုပါတယ္။
ဘယ္အခ်ိန္၊ ဘယ္အေျခအေနမွာ ဓာတ္ကူပစၥည္းေတြဟာ ဓာတ္ကူးၾကၿပီး နတ္ဝွက္ေလရာမွာဓာတ္သက္ေျခရာ စ,ေပၚသလဲဆိုတာက ကၽြန္ေတာ့အတြက္ေတာ့ မသိကိန္း X factor ပါပဲ။
အဲဒီ X factor မပါရင္လည္းအဲဒီကဗ်ာပုဒ္ဟာ ကၽြန္ေတာ့အတြက္ေတာ့ ဓာတ္မဲ့ျဒပ္ရွိအေသပါပဲ။
ကၽြန္ေတာ္ကဗ်ာေရးတာဟာ အဲဒီမသိကိန္းဓာတ္ရွင္ကို ရွာေနတာမ်ားလားလို႔
စဥ္းစားမိတာေျပာပါတယ္။
ကဗ်ာအေၾကာင္းေျပာပါတယ။ ။
၂၇ ဒီ ‘၁၇