အဲဒီတုန္းကေျပာခဲ့တုန္းကအခုျပန္ေတြ႕ရတဲ့အခါ
ဘယ္သူဟာအဲ့ဒီတုန္းကဘယ္သူဘာေသးလဲ။
တစ္ေယာက္ဟာသူ႔အနမ္းကိုႏႈတ္ခမ္းေပၚမွာျပန္ရွာတယ္။
အလြမ္းရဲ႕ေျခာက္သေယာင္းပတ္ၾကားအက္ႏႈတ္ခမ္း။
စကားလံုးနဲ႔မက ေရးဆြဲျပခဲ့တဲ့အဲဒီေရႊၿမိဳ႕ေတာ္။
လူရည္လည္သူတစ္ေယာက္ကေတာ့ လူရာဝင္ၿပီး
လူေတာထဲမွာ မင္းကိုအေခ်ာဆြဲခဲ့ေပါ့။
ဥပေဒဟာ တရားကို လက္ထိပ္ခတ္လိုက္တယ္။
စခန္းေရာက္မွ ရွင္းမယ္တဲ့။ ေနာက္မေတြ႕ေတာ့ဘူး။
စိတ္ကကူးေပမယ့္ ရုပ္ကကန္ ခံခဲ့ရေပါင္းမ်ားပါၿပီ။
ကိနၷရာနာကို ကိနၷရီေခ်ာင္းျခားလိုက္ၿပီပဲ။
ညကႏႈတ္ခမ္းမွာ ေဆးလိပ္က်လုေတ့ရင္း ေမွးစင္းျပီး
အျခစ္ရွိလား ေမးလာသူ
မီးခ်စ္ဟာ လက္ထဲ အေငြ႕ပ်ံသြားခဲ့တယ္။
တစ္ေယာက္ဟာ သူ႔ၿမိဳ႕ေတာ္ကို မီးေလာင္ဇာတ္သြင္း
ပစ္လိုက္ၿပီး တစ္ေယာက္က အေညႇာ္ခံၿပီး
ဒီဇိုင္းေရးဆြဲခဲ့တဲ့ စကၠဴကို ဆက္လံုးေခ်ေနတယ္။
ရုပ္ရွင္ထဲမွာပါ။
ဘဝမွာ ဇာတ္ေဆာင္ေတြပဲ မဟုတ္ဘူးလား။
ဇယလ
၂၇ နိ ‘၁၇